شبکه های ماهواره ای در چین
در اوایل دهه ی1990، كانال های ماهواره ای تلویزیون برای پخش بین المللی وارد عرصه ی رسانه ای شدند. در سال 1992، شبکه ی چهار سی.سی.تی.وی.، به عنوان نخستین كانال تلویزیونی بین المللی چین به زبان چینی و برای چینی های سراسر دنیا شروع به پخش برنامه كرد. در سال2000، کانال 9شبکه ی سی.سی.تی.وی. بین المللی، به زبان انگلیسی بیست و چهار ساعته فعال شد. در حال حاضر، کانال های عربی، روسی، فرانسوی، و پرتغالی این شبکه نیز به پخش برنامه می پردازند.
در حال حاضر، کانال بین الملل سی.سی.تی.وی.، 98 درصد كره ی زمین را پوشش می دهد و در خارج از چین 45 میلیون نفر آبونمان آن شده اند. مخاطبان این كانال ها هم از تنها چینی های مقیم خارج تغییر یافته است. اگر چه بینندگان چینی مقیم خارج مهم هستند، ولی اكنون تمركز بر روی جامعه ی آمریكا، اروپا و كشورهای همسایه قرار گرفته است. سكوی تلویزیونی دیوار بزرگ (The Great Wall TV Platform) كه در سال 2004 تأسیس شده است از نمونه تلاش های متمركز و هماهنگ چین برای گسترش و تعمیق نفوذ رسانه های چینی در بازار رسانه ای جهان است. این سكو تا كنون خدمات ماهواره ای را مستقیما به منازل آمریكا، اروپا، كانادا، آسیا، آفریقا، و آمریكای لاتین وصل كرده است.[۱] در مجموع هم اینک 37شبکه ی ماهواره ای از پکن و سایر استان های چین به زبان ماندارین و 8شبکه ی ماهواره ای به غیر زبان ماندارین، مانند کره ای، قزاقی، اویغوری، تبتی و... و 3شبکه ی ماهواره ای انیمیشن و کارتونی و 11شبکه ی ماهواره ای پولی از چین برنامه پخش می کنند[۲].