هنرهای سنتی مصر

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۹ توسط Hamidian (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
سفالگری در مصر باستان. برگرفته از سایت metmuseum، قابل بازیابی ازhttps://www.metmuseum.org/art/collection/search/544501

از جمله هنرهای سنتی که ریشه در تاریخ این سرزمین دارد هنر سفال‌گری، موزائیک­‌سازی و کار بر روی چوب است که امروز هم مورد اهتمام برخی هنرمندان مصری است و موزه­‌های متعددی هم در قاهره و دیگر مناطق رای نمایش و معرفی این هنرها برپاست.

سفالگری از هنرهای مورد اهتمام هنرمندان عصر باستان بوده است که از گل قرمز استفاده می‌کردند و اشیایی را ساخته آن‌ها را با اشکال حیوانات و یا گیاهان مزین می‌ساختند. در عهد اسلامی نیز این هنر مورد توجه مسلمانان بود به گونه‌­ای که انبوهی از جام­‌ها، ظروف پخت غذا و شمعدان از دوره­‌های مختلف این عهد باقی مانده است. هنر کاشی و سرامیک در عصر فاطمی رایج بوده که با اشکالی زیبا و بدیع از انسان، پرندگان، حیوانات و گیاهان و نیز اشکال هندسی و خط کوفی تزئین می­‌شده است. در دوره‌­های بعد نیز این هنرها هم چنان مورد اهتمام بود.

امروز گرچه هنرهای سفالگری و سرامیک از رونق گذشته برخوردار نیست، به عنوان هنرهای سنتی مورد توجه قرار دارد،؛ از جمله هنر سفالگری در مناطق نوبه، قنا، الوادی الجدید و شبه جزیره سینا کم ­و بیش رایج است.[۱] از جمله هنرمندان مصری که به هنر سرامیک اهتمام دارند، می­‌توان از محمد احمد حسنین، حسن جابر، خالد سراج­الدین، هانی فاروق و سامح حریت نام برد.

هنر کنده‌کاری و تراش چوب نیز از دوره فرعونی در این سرزمین رایج بوده است و آثار چوبی باقی‌مانده از این دوره نشان از آن دارد. برخی آثار هنری چوبی باقی‌مانده دوره‌­های مختلف اسلامی حکایت از توجه به این هنر دارد و پنجره‌­ها و درب­‌های تزئین شده چوبی نمونه­‌هایی از آن است.[۱]

کنده­‌کاری و طراحی بر روی فلز مس، تزئین برروی لباس، خط عربی، تزئین با صدف و رنگ­‌کاری برروی شیشه از دیگر هنرهای سنتی مصریان است.[۲][۳]

نیز نگاه کنید به

مصر؛ هنر مصر؛ هنر افغانستان؛ هنر بومیان کانادا؛ هنر تونس؛ هنرهای سنتی ژاپن

کتابشناسی

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ بازیابی شده در 2015 از https://www.sis.gov.eg.
  2. بازیابی شده در 2015 از https://www.moc.gov.eg.
  3. صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص329-330.