خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در ژاپن

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۶ توسط 127.0.0.1 (بحث) (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)

خبرگزاری نهادی است که خبر و یا منابع خبری را برای روزنامه، مجله، رادیو و تلویزیون و سایر رسانه‌ها جمع‌آوری می‌کنند و یا آن را در اختیار سازمان‌ها و صنایع می‌گذارند. با توجه به این تعریف سابقه خبرگزاریها در ژاپن به دوران مدرن و بعد از اصلاحات میجی می‌رسد. با شروع انتشار روزنامه در ژاپن، خبرگزاری هم در این کشور پای گرفت، هر چند خبرگزاریهای اولیه بسیار کوچک بودند و حتی امروزه نامی هم از آن‌ها نیست. در سال 1887 خبرگزاریای با نام توکیوکیوهوشا (東京急報社/Tōkyō kyūhōsha) تأسیس شد که تأسیس آن را آغاز کار خبرگزاریها در ژاپن می‌دانند. این خبرگزاری سال 1937 در خبرگزاری تجارت ژاپن یا نیهونشوگیوتسوشین‌شا (10日本商業通信社/Nihon shōgyō tsūshinsha) ادغام شد که این یکی خود بعدا به خبرگزاری دومِی‌تسوشین‌شا (同盟通信社/Dōmei tsūshinsha) بدل شد که یکی از بزرگترین خبرگزاریهای قبل از جنگ جهانی دوم ژاپن بود و در دوران اشغال آن را منحل کردند.

یکی دیگر از خبرگزاری‌های ژاپن که سال 1888 تأسیس شد، خبرگزاری جیجی‌تسوشین‌شا (時事通信社/Jiji tsūshinsha) بود که توسط بنگاه تجاری میتسویی تأسیس شد. البته این خبرگزاری با خبرگزاری جیجی‌تیوشین‌شا که هم‌اکنون در ژاپن فعال است، ارتباطی ندارد. با ورود به قرن بیستم خبرگزاری با استفاده از تلگراف رونق گرفت. هوشی‌ئو میتسوناگا (光永星郎/Mitsunaga Hoshio(1866-1945)) پیشرو تأسیس خبرگزاری مبتنی بر استفاده از تلگراف بود. او که به عنوان خبرنگار به جبهه جنگ چین و ژاپن رفته بود، از اینکه به واسطه دیر رسیدن خبرهایش آن‌ها دیر منتشر می‌شدند، ناراحت بود، بنابراین تصمیم گرفت خود خبرگزاری تأسیس کند، اما چون بودجه لازم را نداشت به فکر تأسیس شرکتی برای تبلیغات بازرگانی افتاد و بعد خبرگزاری را با آن ادغام کرد، تا بنیان‌گذار شرکت نیهون‌دنپوتسوشین‌شا (日本電報通信社/Nihon denpō tsūshinsha) در سال 1907 شود که امروزه شرکت سهامی دنتسو (株式会社電通/Kabushiki kaisha Dentsū) که بازمانده آن شرکت است، در جایگاه پنجمین شرکت بزرگ تبلیغاتی جهان قرار دارد. سال 1936 و بعد از تأسیس خبرگزاری دومِی‌تسوشین‌شا، شرکت میتسوناگا بخش خبری خود را به این خبرگزاری واگذار کرد و تنها به عنوان شرکت تبلیغاتی به فعالیت خود ادامه داد.

از سال 1907 به موجب عهدنامه‌ای که با آمریکا بسته شد، خبرگزاریهای ژاپن توانستند خبرهای بین‌المللی را با تلگراف از آمریکا دریافت کنند. ‌سال 1914 خبرگزاری بین‌المللی (国際通信者/Kokusai tsūshinsha) تأسیس شد که در پس زمینه آن خبرنگاری قرار داشت که سابقه‌ی کار خبرنگاری را در آمریکا داشت. سال 1926 هم با هدف تأسیس خبرگزاری از سوی روزنامه‌ها، اتحادیه روزنامه‌ها (新聞聯合社/Shinbun rengōsha) شکل گرفت که سال 1936 از ادغام این خبرگزاری با بخش خبری شرکت نیهون‌دنپوتسوشین‌شا، خبرگزاری دومِی‌تسوشین‌شا شکل گرفت. این خبرگزاری بزرگترین خبرگزاری شرق عالم بود و همراه با توسعه امپراتوری ژاپن در شرق و جنوب شرق آسیا، بزرگ شد، اما تقدیرش هم همانند امپراتوری ژاپن از هم فرو پاشیدن بود.

با شکست ژاپن در جنگ خبرگزاری دومِی‌تسوشین‌شا منحل شد و از آن دو خبرگزاری جیجی‌تسوشین‌شا و خبرگزاری کیودو (共同通信社/Kyōdō tsūshinsha) شکل گرفتند که در انتهای این مبحث به معرفی این دو خبرگزاری می‌پردازیم.

خبرگزاری کیودو در ژاپن

خبرگزاری کیودو یک خبرگزاری غیر خصوصی است که به شکل سهامی عام اداره می‌شود و غیر انتفاعی است. این خبرگزاری به همراه خبرگزاری جیجی اول نوامبر 1945 و بعد از انحلال خبرگزاری دومِی‌تسوشین‌شا تأسیس شد. این خبرگزاری اخبار و اطلاعاتی را که خود اقدام به جمع‌آوری و تهیه آن می‌کند در اختیار روزنامه‌های سراسر کشور که عضو آن هستند، اِن‌اچ‌کی و شرکت‌های تلویزیونی و رادیویی خصوصی قرار می‌دهد که با این خبرگزاری قرارداد دارند. دفتر اصلی این خبرگزاری در توکیو قرار دارد و در شهرهای بزرگ دیگر ژاپن هم شعبه دارد. علاوه بر آن این خبرگزاری در بیشتر کشورها و شهرهای بزرگ جهان از جمله در تهران شعبه دارد و مستقیما اقدام به تهیه خبر می‌کند.

خبرگزاری جیجی در ژاپن

خبرگزاری جیجی درست مانند خبرگزاری کیودو اول نوامبر 1945 تأسیس شد، اما بر خلاف خبرگزاری کیودو خبرگزاریای متعلق به بخش خصوصی است. تقریبا در تمام شهرهای بزرگ ژاپن شعبه دارد، اما به نسبت خبرگزاری کیودو دفترهای خارج از کشور آن بسیار کم هستند. برای مثال این خبرگزاری در آفریقا و خاورمیانه تنها در قاهره دفتر دارد.[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. حسنی، زهرا (1402). «رسانه و وسایل ارتباط جمعی». در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن، تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. ص300 - 314.