ناهمواری های قزاقستان
قزاقستان در جهان به عنوان بزرگ‌ترین منطقه خشک استپی با علفزارها و شنزارهای گسترده شناخته می شود. این کشور با سرزمین پست و هموار از تختال کم ارتفاع (استپی) وسیعی در وسط آسیای میانه، در غرب جلگه های مجاور دریای خزرتشکیل شده است که مناطق پست و بیابانی آن در بخش غربی و مرکزی آن واقع شده است. بیابان هایی شامل صحرای قیزیل قوم در شمال ، قره قوم در مرکز و بارسوکی در شمال کشور. مناطق خشکی این کشور ۲,۶۶۹,۸۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد که حدود یک سوم مناطق خشکی از سرزمین های هموار، مسطح و بیابانی تشکیل می شود.
در بخش مرکزی قزاقستان فلات قزاق با مساحت ۸۰۴۵۰۰ کیلومتر مربع یک سوم کشور را دربر می‌گیرد که ارتفاعات اولوتائو، برمن تائو و قزل تاش در آن قرار گرفته است و در جنوب فلات قزاق بیابان های مویون قوم و بتپاق دالا تا مرز قرقیزستان امتداد یافته است و ارتفاعات پراکنده ای چون قره تاو، ژل تاو و صحراهای کوچکی مانند تاقوم، ساری ایسیک اوتراو وژوسان دالا نیز در این نواحی دیده می شود.. در شرق؛ "آق تاو" یا «آکتائو» در مجاورت دریای خزر قرار دارد. و در مجموع می توان گفت که هر چه از شرق قزاقستان بطرف غرب و بسوی دریاچه ارال پیش برویم از ناهمواری ها آن کاسته می شود.
جلگه پست خزر واقع در مناطق شمالی دریای خزر در نواحی غربی قرار گرفته است که فلات اوست اورت و صحرای توران جنوب غربی آن را در بر گرفته است.
ناحیه برل با ۲۷۶۹ متر، مارکاکول با ۱۸۵۰ متر و آشتیناخو با ۳۶۳۸ متر از جمله نواحی مرتفع قزاقستان به شمار می‌رود. بین دریاچه ی بالخاش و رودخانه ی ایرتیش در شرق قزاقستان ناهمواری های ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ 10
متری به صورت یک فلات نسبتا مرتفع واقع شده است. اراضی با ارتفاع کمتر از ۵۰۰ متر شامل تپه ماهورها و دامنه های با شیب کم و نیز دشت های آبرفتی (ارتفاع کمتر از ۲۰۰ متر) می باشد. بطور کلی هر چه ازقسمت شرقي "قزاقستان" به سمت غرب پیش برویم از ارتفاع ناهمواری‌ها کاسته مي‌شود.