جاذبه ها و دیدنی های طبیعی اسپانیا

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۳ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (←‏پارک ملی اُردِسا)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

جاذبه ها و دیدنی های طبیعی اسپانیا عبارت است از:

جزایر قناری

مجمع‌الجزایری مرکب از هفت جزیره در اقیانوس اطلس است و یکی از هفده ایالت خودمختار اسپانیا محسوب می‌شود، پایتخت آن لاس پالماس(Las palmas)می‌باشد، نام هفت جزیره این مجمع‌الجزایرتنریف(Tenerife)، گران کاناریا(Gran Canaria)، لانساروته(Lanzarote)، لاپالما(La Palma)، لا گومِرا(La Gomera)، اِل هیرو(El Hierro) و فوئرته ونتورا(Fuerteventura) می‌باشد. بر اساس مرکز مطالعات گردشگری اسپانیا در سال 2009، جزایر قناری %3/28 جذب توریست داشته است، و جزیره تنریف جایگاه اول را در بین دیگر جزایر به خود اختصاص داده است[۱].

جزایر بالئار

مجمع‌الجزایری واقع در غرب دریای مدیترانه و در نزدیکی سواحل شرقی شبه جزیره ایبری است که شامل جزیره‌های مایورکا(Mallorca)، مِنورکا(Menorca)، ایبیزا(Ibiza)، فورمنترا(Formentera)، کابرِرا(Cabrera) می‌باشد[۱].

جزیره مایورکا

جزیره ایست در دریای مدیترانه و شرق اسپانیا که مقصدبسیاری از گردشگران اروپایی می‌باشد، مساحت این جزیره ۳۶۴۰ کیلومترمربع است و بلندترین نقطه آن درارتفاع ۱۴۴۵ متری از سطح دریا قرارگرفته است، مایورکا پرجمعیت ترین جزیره از مجمع الجزایر بالئار، و دومین جزیره ی پرجمعیت اسپانیا پس از تنریف محسوب می‌شود[۱].

جزیره ایبیزا

ایبیزا(Ibiza)در ایالت بالِئار با وسعتی به اندازه 527 کیلومتر مربع قرار گرفته است، طبق گزارش مرکز آمار اسپانیا در سال 2009 جمعیت این جزیره 12956 نفر می‌باشد. طبیعت پیرامونی ایبیزا بیشترین اهمیت را در جذابیت این منطقه دارد، بدون شک جنگل‌های فراوان کاج مدیترانه ای عامل مهمی در ایجاد این جذابیت خاص محسوب می‌شوند، این درختان در سراسر سال قله‌ها و دشت‌های منطقه را سبزپوش می‌کنند. بر طبق مطالعات باستان شناسانه منظره ی این جزیره در طول هفت هزار سالِ گذشته به سبب وجود این درختان ثابت و بی‌تغییر مانده است، آب های نیلگون ساحل و جزایری که در امتداد افق از آب سر بر آورده اند جلوه ای خاص به این نواحی بخشیده است. پارک طبیعی سِس سالینس(Ses Salines) و منطقه ی حفاظت شده اِسبردا از دیگر محل‌های جالب توجه این جزیره است[۲][۱].

صحرای گران کاناریا

این صحرا از شمال به جنوب دارای مناظر متفاوتی است، در این منطقه از صحرای لم یزرع و سنگلاخ‌ها تا ناهمواری‌ها و شکستگی‌ها به چشم می‌خورد، آب و هوا نیز در شمال و جنوب این صحرا متفاوت است به گونه ای که اگر در شمال هوا ابری باشد در جنوبِ صحرا شاهد هوای مرطوب نخواهیم بود. در بخش جنوبی صحرای گران کاناریا که در مجاورت دریا قرار گرفته است ناحیه‌ای نیمه بیابانی را شاهد هستیم که با توجه به نزدیکیش به شمال آفریقا امری طبیعی است، این منطقه نشان دهنده اهمیت بادهای شمالی است که در صورت عدم وزش این بادها اقلیم سراسر این منطقه همانند بخش جنوبی، به ناحیه ای نیمه بیابانی تبدیل می‌شود. بخش جنوبی به دلیل دارا بودن گیاهان خشک زی برای توریست‌ها جالب توجه می‌باشد[۳][۱].

صحرای تابرناس

صحرای تابرناس(El Desierto de Tabernas) در 30 کیلومتری شهر آلمریا قرار گرفته و مرتفع ترین بخش آن 404 متر از سطح زمین فاصله دارد. این صحرا تنها صحرای بایر اروپا است که حدود 2000 کیلومتر مربع را در برگرفته است، خورشید در این ناحیه هر ساله تقریباً حدود 3000 ساعت می‌تابد، از سال 1989 محافظت ویژه ای از این صحرا به عمل آمده است[۴][۱].

غارهای سورباس

غارهای سورباس(Cuevas de Sorbas)عبور آب‌های باران از دوره‌های باستان باعث به‌وجود آمدن فرو رفتگی‌هایی در منطقه سورباس شده است، این فرورفتگی‌ها به صورت هزاران غار زیرزمینی که در جهان منحصر به فرد است در آمده است. برخی از این غارها دارای دیوارهایی از سنگ مرمر بوده و در بسیاری از آنها قندیل های اِستالاگتیت و اِستالاگمیت به صورت بلورهای کریستالی وجود دارد که با بازتاب نور چراغ هایی که به کلاه توریست ها متصل است صحنه های جالبی را به وجود می‌آورند[۵][۱].

پارک طبیعی آلمریا

در بخش غربی آلمریا در فاصله ی 30 دقیقه ای از شهر آلمریا در پایین سییِرا نِوادا در منطقه آلپوخاراس قرار دارد (آلپوخاراس(Alpujarra) میان دو استان آلمریا و گرانادا تقسیم شده است). در این ناحیه رودهای کوچک فصلی که معمولاً در فصل بهار در جریانند فراوان هستند. دهکده‌هایی که دارای خانه‌هایی با تزیین اندودِ گچ سفید هستند، بلوط‌های مدیترانه‌ای و تاکستان‌های موجود در این منطقه همه و همه ریشه در حضور اعراب در تاریخ گذشته این ناحیه دارد[۶][۱].

پارک کابودِ گاتانیخار

پارک کابودِ گاتانیخار(Cabo de Gata-Níjar) در سال 1987 به عنوان پارک طبیعی اعلام گردید و در سال 1997 به عنوان منطقه حفاظت شده در لیست یونسکو قرار گرفت. منطقه ای به وسعت 29000 هکتار در اندلس می‌باشد، در این پارک شاهد سواحل خیره کننده و جان پناه های ساحلی زیبایی هستیم به گونه ای که برخی از سواحل این منطقه منبع الهام برای نویسندگان و شاعران بزرگی ازجمله فدریکو گارسیا لورکا بوده‌اند[۷][۱].

پارک طبیعی سییِرا ماریا لوس بِلِز

پارک طبیعی سییِرا ماریا لوس بِلِز(Sierra María-Los Vélez) در شمال دورِ شهر آلمریا قرار گرفته است، گلزارهای این پارک مناظر باشکوهی را به‌وجود آورده‌اند، علاوه بر این در این پارک تا به امروز نقاشی‌های غاری و شواهد باستان شناسی بسیاری کشف شده است[۸][۱].

پارک طبیعی مونتگو

پارک طبیعی مونتگو (El Montgó) این پارک در شمال شرقی آلیکانته در والنسیا به وسعت 2117/68 هکتار و با ارتفاعی در حدود 753 متر از سطح دریا واقع است، و در سال 1987 به عنوان پارک طبیعی اعلام گردید. بیش از 650 نوع گل دراین پارک یافت می‌شود، گونه‌های مختلفی از پرندگان از جمله کلاغ، زاغ، شاه بوف و کبک در این پارک وجود دارد[۹][۱].

پارک ملی تِئیده

در جزیره تنِریف در مجمع الجزایر قناری قرار دارد، این پارک در سال 1954 به مساحت 135 کیلومتر مربع تأسیس گردید، که شامل دهانه‌های آتشفشان بزرگ به ارتفاع 2000 متر می‌باشد اما مخروط های آتشفشانی پیکو ویِخو(el Pico Viejo) و تِئیده در 1105 و 1715 متر بالاتر از این ارتفاع معمول قرار گرفته اند، این قلل از نظر زمین شناسی، گیاه شناسی و چشم اندازهای بدیع دارای ارزش فراوان است[۱۰][۱].

پارک ملی اُردِسا

پارک ملی اُردِسا (Ordesa) پارکی زیبا و طبیعی، مملو از عناصر خاص و مختص به منطقه است. این مقصد بهشتی است برای آن دسته از مسافرانی که علاقمند به نزدیکی با طبیعت هستند، تنوع گسترده ای از حیوانات در این منطقه وجود دارد، این پارک محل مناسبی برای تخلیه انرژی به اشکال مختلف از قبیل صخره نوردی و پیاده روی می‌باشد. بهترین زمان برای بازدید از این پارک بین ماه های می و نوامبر است، در ماه های جولای و آگوست که فصل تعطیلات است به علت ازدحام بازدید کنندگان، مسافران زیادی به چشم می‌خورند.

این پارک در محل تلاقی سه دره واقع شده است که شناخته شده ترین این دره‌ها، دره اوردِسا می‌باشد، این پارک در سال 1928 به دستور خاندان سلطنتی اسپانیا تأسیس شده و هدف اصلی از تأسیس این پارک حفاظت از یک گونه ی بز کوهی خاص این منطقه است، امروزه این پارک به صورت حفاظت گاهی از انواع دیگری از حیوانات و گیاهان در آمده است که شامل 170 نوع پرنده، 5 نوع دوزیست، 8 نوع خزنده و 32 پستاندار می‌باشد[۱۱][۱].

جدول شماره 1. تعداد پارک‌های طبیعی و ملی به تفکیک ایالت‌ها

تعداد پارک ملی تعداد پارک طبیعی نام
2 24 آندلس
1 23 کاتالان
------ 4 مادرید
------ 20 والنسیا
1 6 گالیسیا
1 10 کاستیا و لئون
------ 10 باسک
4 18 جزایر قناری
2 6 کاستیا لا مانچا
------ 7 مورسیا
1 4 آراگون
1 6 جزایر بالِئار
1 2 اکستِراِمادورا
1 5 آستوریاس
------ 3 ناوارا
1 6 کانتابریا
------ 1 لاریوخا

[۱۲]

نیز نگاه کنید به

جاذبه‌های طبيعی کانادا؛ جاذبه ها و دیدنی های طبیعی ژاپن؛ جاذبه ها و دیدنی های طبیعی کوبا؛ جاذبه های طبیعی مصر؛ جاذبه های طبیعی تونس؛ جاذبه ها و دیدنی های طبیعی سنگال؛ جاذبه‌های طبیعی و تاریخی هاوانا؛ جاذبه ها و دیدنی های طبیعی اردن؛ جاذبه‌ها و دیدنی‌های طبیعی آرژانتین؛ جاذبه ها و دیدنی های طبیعی زیمبابوه؛ جاذبه‌ها و ديدنی‌های طبيعی سودان؛ جاذبه ها و دیدنی های طبیعی فرانسه

کتابشناسی