منابع انرژی و معادن تاجیکستان

نمودار 1

نمودار 2

نمودار 3

جمهوری تاجیکستان از لحاظ منابع زیرزمینی غنی و از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. بیشتر ذخایر شناخته شده معدنی را داراست. در حال حاضر بیش از 40 نوع مواد معدنی و فلز کمیاب از آن‌ها استخراج می‌­شود. از جهت ذخیره­‌ی ذغال سنگ به عنوان یک منبع انرژی با 400 میلیون تن مقام اول را در بین کشورهای آسیای مرکزی دارد. مهم‌ترین منابع کانی فلزی تاجیکستان عبارتند از: آهن، تنگستن، سرب، سرمه، روی، مس، قلع، جیوه، اورانیوم. مهم‌ترین معادن سنگ­‌های قیمتی عبارتند از طلا، نقره، لعل، لاجورد، یاقوت فیروزه خارا، یاقوت بلور کوهی، سنگ یشم. برخی از مناطقی که معادن در آن‌ها واقع‌­اند به قرار زیر می‌­باشند.

سرب و روی در آدرسن، مس تنگستن مولیبدن در ناحیه چارق دیران، زغال سنگ در نواحی شوراب روت ماغیان نظرایلاق منطقه ازدی میانده، آنتیمون و جیوه از معدن جی جی کود در تاجیکستان مرکزی، فلوراید کلسیم در وادی حصار، معادن طلا در نواحی درواز و زرافشان، فلزات قیمتی شامل کوارتز لوزیت کریستال کوهی انواع سنگ‌های مرمر و لاجورد در منطقه پامیر. تاجیکستان تقریبأ فاقد منابع نفت و گاز قابل توجه است. کل ذخایر نفت و گاز این جمهوری 219 تن برآورد شده است. بخش اعظم منابع اندک نفتی این کشور نیز در اعماق بیش از هفت­‌هزار متری زمین در نواحی سل راه، امیروقیان، روت، کانی، بادام، دیازبیک، قچق، بل، بشتن، تک، شاه عنبری و برخی نواحی دیگر واقع شده‌اند که نیاز به تجهیزات پیشرفته جهت استخراج دارند. تاجیکستان 97/3 درصد فراورد­های نفتی مورد نیاز خود را از کشورهای مشترک المنافع و بخش باقی مانده را از سایر کشورها وارد می‌کند و تنها بخش اندکی از نیاز خود به انرژی­‌های فسیلی را خود تأمین می‌نماید و تعداد معدودی چاه نفت فعال نیز بدلیل مشکلات مالی با کاهش شدید تولید مواجه بوده‌اند به طوری که تولید نفت از سالانه 407 هزارتن به 24 هزارتن و تولید گاز از 400 میلیون مترمکعب به 42 میلیون مترمکعب کاهش یافته است. ولی در مجموع منابع نفت و گاز در تاجیکستان بسیار اندک است و این کشور بخش اعظم سوخت(نفت، گاز، بنزین و ...) مورد نیاز خود را ازبکستان و روسیه وارد می‌کند.

منابع اصلی آب آسیای مرکزی، در تاجیکستان و قرقیزستان موجود می­‌باشند. طبق مجله «TheInternational on Hydropower and dams» منتشره در سال 1997 میلادی، تاجیکستان به لحاظ حجم ظرفیت‌­های انرژی در جایگاه 85 و از جهت ذخائر انرژی آب (527 بیلیون در سال) پس از چین، روسیه، آمریکا، برزیل، زئیر، هند و کانادا در جایگاه 8 قرار دارد. به لحاظ دارابودن ذخائر آب، تاجیکستان در بین کشورهای مشترک­‌المنافع در جایگاه دوم قرار دارد. امروز تنها 5-6 درصد پتانسیل آب آن استفاده می‌شود. بنابراین ساخت نیروگاه‌های برقی - آبی برای تاجیکستان یکی از مسائل مهم کشور است و  تاجیکستان می‌تواند خودکفایی خود را در زمینه انرژی تأمین نماید و شرایط مساعد را  برای کارخانه‌های صنعتی و کشاورزی فراهم آورده و صادرات نیروی برق را افزایش بدهد.  

منبع اصلی انرژی برق تاجیکستان را نیروگاه

نمودار 4

آبی برقی «نارک» (2/7 میلیون کیلووات) یکی از نیروگاه‌های پرقدرت جهان تشکیل می­‌دهد. از لحاظ ارتفاء، سد نارک پیشتاز در مقیاس جهانی 300 متر است. غیر از نیروگاه آبی برقی نارک در تاجیکستان سدهای بایپازین (در رودخانه وخش) و قیراقم در رودخانه سیردریا فعال می‌باشند.

در سال 1978 میلادی ساخت نیروگاه آبی برقی عظیم راغون در رودخانه وخش (با قدرت 3600 میگاوات) آغاز گردید ولی با فروپاشی اتحاد شوروی  این پروژه تعطیل شد. در حال حاضر با کمک مالی روسیه و جمهوری اسلامی ایران و دیگر سرمایه‌­گذاران خارجی ساخت نیروگاه‌های آبی برقی «سنگ­توده 1» (670 مگاوات- روسیه) و «سنگ­توده 2» (220 مگاوات ایران) ادامه دارد.

نمودار 5

در مجموع، تولید برق به دلیل زمینه‌­ی مناسب نسبت به چند سال گذشته حدود شش برابر افزایش یافته و به 18 میلیارد کیلووات ساعت در سال رسیده است و حتی رود وخش به تنهایی توان تولید بالقوه­‌ی 45 میلیارد کیلووات ساعت برق را دارد و صادرات برق طی ده ماهه­‌ی اول سال 1999 بالغ بر 3395/3 کیلووات ساعت بوده است که نسبت به سال قبل از آن 16% افزایش را نشان می‌دهد. در تابستان سال 1382 روسیه خرید برق از تاجیکستان را از طریق شبکه­‌ی انتقال برق ازبکستان و قزاقستان آغاز کرد. برق صادراتی به روسیه از نیروگاه برق آبی نارک تاجیکستان تأمین می­‌شود و قرار است پنج میلیون کیلووات ساعت برق در یک شبانه روز از تاجیکستان به روسیه صادر شود.

تولید انرژی در این کشور تقریبا ثابت بوده و نزدیک به 1500 مگاوات است. رشد پایین تولید انرژی در این کشور گویای رشد کند اقتصادی در تاجیکستان است.

میزان تولید انرژی الکتریسیته از طریق سوخت‌­های فسیلی پس از استقلال این کشور از شوروی و قطع صدور نفت به این کشور به شدت کاهش یافت و در سال 2009 به رقم 2000 تن در سال رسیده است.

نمودار 6

نمودار 7

نمودار 8

نمودار 9

میزان تولید برق از طریق سدها در این کشور ثابت بوده که نشان از عدم سرمایه‌­گذاری این کشور برای تولید برق از این طریق است. در هر صورت تولید برق از انرژی آب پشت سدها 98 درصد از برق این کشور را تشکیل می‌­دهد.

افزایش میزان اتلاف انرژی الکتریسیته طی سال‌های اخیر در تاجیکستان نشان از فرسودگی و عدم سرمایه‌گذاری در بخش انرژی این کشور دارد. این روند از سال 2008 شکل نزولی به خود گرفته اما در مقایسه با سال‌های ابتدایی استقلال این کشور همچنان بالاست.

تولید انرژی الکتریسیته از گاز با قطع واردات گاز از شوروی در تاجیکستان به شدت کاهش یافته و تنها 2 درصد از برق مصرفی این کشور از این طریق تأمین می‌­گردد.

ثبات در تولید انرژی الکتریسیته در تاجیکستان نشان از کند بودن روند صنعتی شدن در این کشور دارد. زیرا این ارقام طی سالیان پس از استقللال این کشور تقریبا ثابت مانده است.

واردات انرژی در تاجیکستان کاهش یافته و با توجه به ثابت ماندن میزان تولید انرژی الکتریسیته در این کشور می­‌توان گقت که تاجیکستان در تولید انرژی الکتریسیته راه خود کفایی را در پیش گرفته است.

میزان استفاده از سوخت­‌های فسیلی در تاجیکستان از سال 1992 روندی رو به کاهش را طی کرده است که می‌­توان نتیجه گرفت این کشور از رشد صنعتی مناسبی برخوردار نیست.

میزان مصرف انرژی در تاجیکستان در سال 2009 اندکی بیشتر از 2000 تن (معادل زغال سنگ) بوده است و ثبات در این رقم از سال 1994 تاکنون تنها با رشد کند اقتصادی این کشور قابل تبیین است.

رشد اقتصادی نزدیک به صفر در تاجیکستان را می‌­توان در میزان مصرف انرژی الکتریسیته نیز به راحتی مشاهده نمود.

کاهش سرانه مصرف برق در تاجیکستان نشان از کاهش کیفیت زندگی و رشد اقتصادی در این کشور دارد که با توجه به افزایش جمعیت این کشور نتوانسته زیر ساخت­‌های لازم برای تأمین انرژی الکتریسته عموم مردم را فراهم آورد. این موضوع حتی در میزان مصرف بر اساس نفت هم مشهود است.

نمودار مصرف انرژی در بخش حمل و نقل در تاجیکستان گویای افت و خیز مصرف نفت در این کشور است. روند نزولی استفاده از انرژی در این بخش از سال 2007 تاکنون تا حدود زیادی ناشی از بحران اقتصادی و افزایش شدید قیمت نفت در جهان است.

نیز نگاه کنید به

جامعه و نظام اجتماعی تاجیکستان؛ وضعیت اقتصادی و معیشتی در تاجیکستان