معماری دوران سلسله ی چینگ
سلسله ی«چینگ»(1616 تا 1911میلادی)، آخرین دودمان سلطنت فئودالی در چین است. معماری در این دوران، عموما ضمن ادامه ی سبک معماری سلسله های پیشین، به ظرافت و جلال و شکوه ساختمان ها بیشتر توجه می شد. شهر پکن پایتخت این سلسله، اساسا چهره ی گذشته ی خود را حفظ کرده و باغستان های بزرگ از جمله پارک های«یوان مینگ یوان» و «اَی خهیوان» یعنی پارک تابستانی خوش منظره در داخل شهر ممنوعه، در این عصر ساخته شدند. استفاده از شیشه در معماری این دوران و ساخت خانه های متنوع و به شکل آزاد، افزایش یافت. معماری بناهای مذهبی بودای تبتی با سبک خاص خود، در این دوران شکوفا شد. استفاده از مدل های گوناگون در بنای معابد و ساختمان های سنتی، یکنواختی موجود را تغییر داد و اشکال جالب و متنوعی ایجاد گردید. . دراواخر دوران این سلسله، در چین بناهایی با سبک چینی توام با سبک معماری فرنگی نیز پدید آمد.[۱]
نیز نگاه کنید به هنر در چین، هنر نقاشی در چین، هنر خوشنویسی چین، هنر معماری در چین، وضعیت عمومی معماری باستانی چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .