معماری دوران سلسله ی چینگ

از دانشنامه ملل
معماری در سلسله ی چینگ

سلسله­ ی«چینگ»(1616 تا 1911میلادی)، آخرین دودمان سلطنت فئودالی در چین است. معماری در این دوران، عموما ضمن ادامه­ ی سبک معماری سلسله­ های پیشین، به ظرافت و جلال و شکوه ساختمان­ ها بیشتر توجه می­ شد. شهر پکن پایتخت این سلسله، اساسا چهره ­ی گذشته­ ی خود را حفظ کرده و  باغستان­ های بزرگ از جمله پارک­ های«یوان مینگ­ یوان» و «اَی خه­یوان» یعنی پارک تابستانی خوش منظره در داخل شهر ممنوعه، در این عصر ساخته شدند. استفاده از شیشه در معماری این دوران و ساخت خانه ­های متنوع و به­ شکل آزاد، افزایش یافت. معماری بناهای مذهبی بودای تبتی با سبک خاص خود، در این دوران شکوفا شد. استفاده از مدل­ های گوناگون در بنای معابد و ساختمان­ های سنتی، یکنواختی موجود را تغییر داد و اشکال جالب و متنوعی ایجاد گردید. . دراواخر دوران این سلسله، در چین بناهایی با سبک چینی توام با سبک معماری فرنگی نیز پدید آمد.[۱]

نیز نگاه کنید به هنر در چین، هنر نقاشی در چین، هنر خوشنویسی چین، هنر معماری در چین، وضعیت عمومی معماری باستانی چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .