معبد آسمانی
هرکس که به چین سفر کند، حتما از دیوار چین، شهر ممنوعه، قصر تابستانی و معبد آسمانی(Temple of Heaven, Beijing) که نمادی از نفیس ترین معماری‌های چینی است، بازدید می کند. در میان این آثار، معبد آسمانی کاملترین و دامنه‌دارترین مجموعه معماری‌های موجود عبادی در سرزمین چین است که در آنجا هر سال از سوی امپراتوران سلسله‌های مختلف، مراسم دعا و نیایش برای بارش باران، آب و هوای مساعد، رشد محصولات و آرامش کشور چین بر پا و در مقابل خدایان آسمان، زمین، خورشید، ماه، کوه‌ها و رودها به نیایش می پرداختند. این مراسم معمولا در بامداد روز22 دسامبر به تقویم کشاورزی چین برگزار و امپراتور شخصا ریاست آن را برعهده داشت.
مجموعه بناهای معبد آسمانی، که در جنوب شهر ممنوعه‌ی پکن قرار دارد،در سال1420میلادی ساخته شد و مساحت آن چهار برابر مساحت شهر ممنوعه است. دیوار جنوبی معبد مربع شکل و نماد زمین و دیوار شمالی آن به شکل نیمه دایره، نماد آسمان است(مردم چین در دوران باستان بر این باور بودند که آسمان گِرد و زمین چهار گوش است و سرزمین چین در وسط این مربع قرار دارد).
معماری معبد آسمانی با فرهنگ کشاورزی چین مرتبط است. به‌عنوان نمونه، چهار ستون درون سالن اصلی، نماد چهارفصل سال و 12ستون موجود در طبقه‌ی اول نماد تقسیم روز به 12 ساعت روزانه، و 12ستون موجود در طبقه‌ی دوم نماد 12 ماه سال است که جمع 24 ستون این قصر نماد تقسیم سال از نظر آب و هوایی به 24 بخش است.
این اثر پرشکوه عبادی در سال1998میلادی، در فهرست میراث فرهنگی جهان به ثبت رسید[۱].