روابط لبنان و فرانسه
سیاست خارجی این کشور به دلیل ساختار سیاسی و حاکمیت نظام طائفه‌ای پس از استقلال، همواره تحت تاثیر تحولات سیاسی منطقه و معادلات بین المللی بوده است. این وضعیت پس از پایان جنگ داخلی و پیمان طائف پیچیده‌تر نیز شده است. از کشورهای غربی عمدتا آمریکا و فرانسه از کشورهای منطقه، ایران، عربستان، مصر و سوریه در سیاست خارجی این کشور تاثیرگذارند. سوریه هرچند امروز سهم کمتری در سیاسی خارجی لبنان دارد، تا سال 2006 اما، علاوه بر حضور نظامی و امنیتی در بخش‌های وسیعی از خاک این کشور، در سیاست خارجی آن نیز نقش تعیین کننده‌ای داشت.
روابط لبنان و فرانسه
روابط دو کشور از ریشه‌های تاریخی برخوردار و لبنان به عنوان دروازه خاورمیانه، همواره مورد اهتمام فرانسه بوده است.[۱] این روابط در دوران قیمومیت فرانسه بر لبنان در شکل مناسبات اقتصادی و فرهنگی ویژه‌ای برقرار بود و پس از استقلال این سرزمین نیز در ابعادی گسترده استمرار یافت. فرانسه در جریان جنگ داخلی، هرچند برای رهایی این کشور از جنگ و بازگشت آرامش، اهتمام بسیار داشت، به دلایل گوناگون عملا نتوانست نقشی اساسی و تعیین کننده در این خصوص ایفا کند و تلاش‌های این کشور به برخی اقدامات دیپلماتیک در مجامع بین المللی و کمک‌های انسان دوستانه محدود شد.[۲] با پایان جنگ داخلی اما مرحله جدیدی در مناسبات دو کشور آغاز شد که از دو ویژگی تجدید روابط تاریخی سنتی و نیز تحکیم و ساماندهی آن بر اساس منافع مشترک برخوردار بود.[۳] هم اکنون علاوه بر روابط دیپلماتیک و قراردادهای فرهنگی اقتصادی متعدد میان دو کشور، روابط ویژه فرهنگی در چارچوب سازمان کشورهای فرانسه زبان[i] (فرانکفون) میان آنان برقرار است.[۴]
پاورقی
[i] OIF
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ صايغ. (2002). ص. 65.
- ↑ صايغ. (2002).ص. 67-68.
- ↑ صايغ. (2002). ص. 74.
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 151.