انتخابات ریاست جمهوری در زیمبابوه
انتخابات 2002
در انتخابات ریاست جمهوری مارس 2002، موگابه تنها با اختلاف 434000 رأی از رقیب خود "چانگیرایی" پیشی گرفت.در این انتخابات 80 درصد افراد واجد شرایط در رأی گیری شرکت کردند.
در انتخابات ریاست جمهوری سال 2002 موگابه که پیروزی خود را قطعی می‌دانست، انتخابات را جنگی تمام عیار با مخالفان خواند و از حزب خود خواست مانند ماشین جنگی در این نبرد سیاسی حاضر شوند. افزایش محدودیت تبلیغات مخالفان، حمله پلیس به هواداران حزب رقیب، اعمال فشار بر مطبوعات و خبرنگاران داخلی و خارجی و رسانه‌های جمعی از جمله اقدامات موگابه و حزب حاکم در انتخابات این سال بود. در ادامه این اقدامات غیر قانونی، ارتش نیز اعلام کرد نتیجه انتخابات هرچه باشد حمایت از موگابه را وظیفه خطیر خود می‌دانند. اتحادیه اروپا با تهدیدات موگابه نظارت خود را از انتخابات برداشت و تحریم‌هایی از سوی این اتحادیه و آمریکا علیه زیمبابوه اجرا شد. اما مسئولین برگزاری انتخابات هم چنان به کارشکنی در روند انتخابات ادامه دادند. تا دو روز پیش از انتخابات، مردم از محل استقرار صندوق‌های رأی گیری اطلاع نداشتند. در اقدامی عجیب تعداد صندوق‌های رأی در روستاها یعنی مراکز اصلی طرفداران موگابه افزایش و بالعکس در شهرها که اکثریت با مخالفان بود، کاهش یافت. برای 880 هزار رأی دهنده در حراره فقط 167 حوزه رأی گیری در نظر گرفته شده بود یعنی نصف تعداد صندوق‌هایی که در انتخابات گذشته در حراره استقرار یافته بود. بسیاری از رأی دهندگان هنگام رأی گیری متوجه می‌شدند نامشان در لیست ثبت نام کنندگان نیست و نمی‌توانند به چانگیرایی رأی دهند. رأی گیری دو روز ادامه یافت. نتایج رسمی حاکی از پیروزی موگابه با کسب 1685000 (56 درصد) رأی در مقابل 1258000 (42 درصد) رأی چانگیرایی بود. چانگیرایی بعد از اعلام نتایج آن را "دزدی در روز روشن" خواند. متعاقب آن بریتانیا، آمریکا و اتحادیه اروپا نتایج را به رسمیت نشناختند. در 17 مارس 2002 موگابه مراسم تحلیف ریاست جمهوری را در کاخ خود انجام داد.
انتخابات 2008
برای همه مشخص بود که انتخابات سال 2008 تکلیف زیمبابوه و رابرت موگابه را تعیین خواهد کرد به همین دلیل حریفان داخلی و مخالفان خارجی موگابه تلاش گسترده خود را برای اثر گذاری بر نتایج انتخابات ۲۹ مارس آغاز کردند. موگابه، رئیس جمهور و رئیس حزب حاکم زانو - پی اف هر روز با برگزاری گردهمایی‌های گسترده انتخاباتی، سیاست‌ها و برنامه‌های حزبش را برای دور جدید ریاست جمهوری زیمبابوه اعلام می‌کرد. وی با تکرار شعارها و اندیشه‌های دوران مبارزه با استعمار، ادامه مبارزه برای استقلال، حفظ هویت و سرمایه‌های مادی و معنوی زیمبابوه را سیاست‌های اصلی دوره آتی ریاست جمهوری خود معرفی می‌کرد. در شعارهای انتخاباتی‌اش از دولت‌های آمریکا و انگلیس می‌خواست که بپذیرند زیمبابوه و تمام سرمایه‌هایش متعلق به مردم آن است. موگابه ضمن دعوت مردم برای حضور قاطع در انتخابات به انتقاد از حریف تازه نفس خود دکتر ماکونی پرداخت و او را فردی فاقد پیشینه مبارزاتی در دوران استقلال طلبی خوانده جدایی وی از زانو - پی اف و اعلام استقلال را مسئله‌ای شرم آور خواند. رقبای موگابه در این دوره دکتر ماکونی نامزد مستقل و چانگیرایی رهبر حزب مخالف دولت بودند. کشور فقیر زیمبابوه به صورت تمام عیار چهره انتخاباتی به خود گرفته بود. پوسترهای انتخاباتی در همه جا به چشم می‌خورد و نیروهای امنیتی کشور دوشادوش کمیسیون انتخاباتی برای تأمین امنیت و آرامش کشور در ایام انتخابات تلاش می‌کردند. برای نخستین بار در این کشور قرار بود هم زمان با انتخابات ریاست جمهوری، رأی گیری برای تعیین نمایندگان دو مجلس و فرمانداری‌ها نیز انجام شود. آمریکا و انگلیس ضمن مخالفت با نامزدی دوباره موگابه برای ریاست جمهوری، کمک‌های مالی فراوانی برای انجام تبلیغات انتخاباتی در اختیار ماکونی قرار دادند. در مقابل موگابه نیز مانع حضور ناظران غربی برای تأمین سلامت رأی گیری و جلوگیری از بروز تقلب در انتخابات شد و از سازمان‌های بین المللی مانند اتحادیه آفریقا، سادک و سازمان جهانی حقوق بشر و کشورهای طرفدار خود جهت نظارت بر انتخابات دعوت به عمل آورد.
شواهد نشان می‌داد غرب به ویژه آمریکا همه اهرم‌های فشار سیاسی را به کار گرفته بودند تا انتخابات 2008 پایان حیات موگابه باشد و جرج بوش رئیس جمهور وقت آمریکا در جریان آخرین سفر دوره ریاست جمهوری خود به پنج کشور آفریقایی مستقیماً علیه رابرت موگابه موضع گرفت و طی سخنان تندی آرزو کرد تا کابوس زیمبابوه به زودی به سر آید و به همسایگان زیمبابوه از جمله آفریقای جنوبی هشدار داد که رفتاری مشابه را در مورد این کشور پیش گیرند. موگابه نیز متقابلاً ابراز داشت که بوش نباید سخن از حقوق بشر به زبان آورد چرا که خود موازین انسانی را در جهان زیر پا گذاشته است.
پس از تمام خط و نشان کشیدن های کشمکش‌های سیاسی و انتخاباتی موگابه و رقبای داخلی و مخالفان خارجی او و بر خلاف انتظار جهانیان بار دیگر موگابه پیروز میدان انتخابات گردید ولی در نهایت به تقسیم قدرت با رقیب دیرینه خود چانگیرایی و روی کار آمدن دولت ائتلافی تن داد.
انتخابات 2013
انتخابات ریاست جمهوری و مجلس در تاریخ 31 جولای 2013 برگزار و رابرت موگابه با کسب نزدیک به 61 درصد آرا بار دیگر به عنوان رئیس جمهور زیمبابوه انتخاب شد.
قانون اساسی جدید در ازای ایجاد محدودیت یک دوره پنج ساله در ریاست جمهوری، به رابرت موگابه این امکان را می‌دهد که در صورت موفقیت در انتخابات بعدی تا سن 99 سالگی بتواند رئیس جمهور زیمبابوه باقی بماند.
انتخابات 2018
نخستین انتخابات بعد از موگابه روز30 جولای 2018 برای انتخاب رئیس جمهور و درصحنه رقابت نزدیک منانگاگوا از حزب حاکم زامو پی اف و چامیسا از جنبش تغییرات دموکراتیک برگزار شد. در این انتخابات 23 نامزد از جمله 4 زن شرکت داشتند. که پس از شمارش آراء، امرسون منانگاگوا با اکثریت آراء به مقام ریاست جمهوری رسید. هم‌زمان، انتخابات 210 نماینده مجلس نیز انجام گردید[۱].