شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۱ توسط Mahsa (بحث | مشارکت‌ها)

شبکه­ های کابلی و دیجیتالی

در سال1991 میلادی، نخستین شبکه­ ی کابلی در چین شکل گرفت و از سال1992 رسما در چين شروع به كار كرد. در سال 1996 تلويزيون مركزی چين 3 ماهواره و 4 ايستگاه انتقال از شركت پان امريكا اجاره كرد و از آن پس برنامه­ های خود را در سرتاسر جهان پخش کرد.[۱]

هم اینک تعداد شبکه­ های کابلی در این کشور از مرز 20هزار شبکه گذشته که مهم­ترین آن­ها شبکه­ ی تلویزیون کابلی شانگهای است که بیش از 2میلیون مشترک داشته و بزرگ­ترین شبکه­ ی کابلی جهان از نظر تعداد مشترکان به ­شمار می ­رود. این شبکه دارای 12کانال است که تمامی زمینه ­های خبری، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی، موسیقی، خدمات عمومی، تفریحی و... را پوشش می­ دهد.

براساس آمار، در پایان سال2008، بیش از44/5 میلیون مشترک تلویزیون کابلی دیجیتالی در چین وجود دارد. طبق برنامه ­ها و سیاست­گذاری ­های صورت گرفته توسط دولت چین، تا سال2010 اغلب شهرها و مناطق چین تحت پوشش تلویزیون دیجیتالی قرار گرفته و تا سال 2015و فراگیر شدن تلویزیون دیجیتالی، پخش برنامه به­ صورت آنالوگ متوقف خواهد شد و چین از تولید کننده ­ی تلویزیون­ های معمولی به یکی از تولید کنندگان تلویزیون­ های دیجیتالی تبدیل خواهد شد.[۲]

کتابشناسی

  1. کتاب سبز چین (1380)، دفتر مطالعات سياسي و بين المللي، تهران.ص114.
  2. سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ چین." تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .