نقاشی سنگال
در سنگال نقاشی به سبک های زیر بسیار رواج دارد:
نقاشی زیر شیشه
نقاشی زیر شیشه یك حرفه هنری خاص مردم سنگال است و به ولوف، سوور (Suwer) و یا نقاشی فیكس نامیده می‌شود. فن آن از دوران باستان در غرب شناخته شده است. در قرون وسطی از آن در شمایل عیسی مصلوب و صندوقچة متبركات استفاده می‌كردند. در دوران رنسانس این هنر خاص عالمان بود، در شهر ونیز و مورانو نقاشی زیر شیشه در اروپا در قرن هجدهم تبدیل به یك هنر مردمی شد. در حدود سال 1890 این هنر با عبور از ایتالیا و خاورمیانه (تركیه) وارد مغرب شد، سپس در قرن بیستم از آنجا از طریق تجار عرب، مارابوت ها و متفكران مسلمان سنگالی در سنگال رواج پیدا كرد.
در سنگال نقاشی های زیر شیشه معرف حماسه‌های اسلام و صحنه‌های جنگ، حامیان پیغمبر و انسان های قدیمی است. موضوعات آن امروزه بسیار متنوع شده است و شامل صحنه‌هایی از زندگی روزمره خانواده‌ها، چهره‌های زنان و مردان، موضوعات مذهبی مانند زندگی بنیانگذار موریدیسم شیخ احمدو بامبا(Cheikh Amadou Bamba) ، داستان های مصور" تَن تَن"(Tintin) که الهامات آن به اخبار روز و درخواست جهانگردان بستگی دارد و غیره است. در این نوع نقاشی یک تکه شیشه ی فرم داده شده بیشتر به شکل دایره را انتخاب کرده و سپس طرح نقاشی را از پشت به صورت وارونه پشت شیشه کشیده و سپس نقاشی را با کمک گواش کامل می کنند.
از جمله هنرمندان معروف در این رشته موسی ساخو (Moussa Sakho) سیرین اندای(Serigne Ndiaye)، فالودولی (Fallou Dolly) گورا ام نگ (Gora Mbengue) و علیون فال(Alioune Fall) و غیره هستند. (Baj strobel, 1984: 107)
نقاشی‌های شنی
در این نوع تابلوهای نقاشی، موضوع همان صحنه‌های زندگی است و با شن‌های رنگی به تصویر كشیده شده‌اند. این هنر جزء صنایع دستی هستند كه خیلی برای توریست‌ها گران قیمت نیست. این كار در منطقه تفریحی سالی (Saly) و شهر داكار بسیار رایج است.
نقاشی سنگالی در خارج از سنگال هم به فروش می‌رسد اما سود چندانی ندارد. به طور مثال در شهر پاریس، نیویورك و یا بروكسل گالری‌های هنر معاصر و یا هنر آفریقایی هستند كه به مشهور شدن نقاش‌های ماهر و بزرگ سنگالی مانند موسی بیدی (Mussa Beydi) ، آسیا دیون (Aïssa Dione)، زولو (zulu) و غیره كمك می‌كنند.
داستان های تصویری
داستان های تصویری و كارتون در آفریقا هنوز توسعه چندانی نیافته است. اغلب این نقاشان در روزنامه‌ها مشغول كار هستند. مثلاً سامبافال(Samba Fall) در روزنامه سولی (Soleil) و یا تی جان (Tijan) در روزنامه كوتی دین(Quotidien) فعال هستند. هر هفته سنگالی‌ها یك داستان را كه الهام گرفته از اخبار روز است را دنبال كرده و آن را تحسین می‌كنند.
آیدا اندای (Aida Ndiaye) و پیر سووال (Pierre Sauvalle) اولین استادیوی ساخت كارتون را در آفریقا تأسیس كردند. نام شركت آنها پیكتون (Pictoon) است كه در سال 1998 در داكار بازگشایی شد و حدود 50 نقاش در آن فعالند.