شی جین

- «شی جین» یا نخستین کتاب سرودها

در قرن هفتم قبل از میلاد، در چین نخستین کلیات سرودهای چینی به­نام «شی جین»، یعنی مجموعه­ی سرودها منتشر شد. این کتاب دربرگیرنده­ی حماسه ها، اشعار طنز، مثنوی­های عاشقانه، سرودهای جنگی، ستایش، سرودهای اعیاد ونغمه­های مردمی است. گرچه نویسندگان و سرایندگان آن افراد مختلفی بودند، ولی این اثر چند صد سال پیشتر از «حماسه­ی هومر» یونانی تنظیم شده است.

در «کتاب سرودها»، که نخستین کلیات سرود در تاریخ چین به­شمار می رود، مجموعا 305شعر وسرود وجود دارد که طی بیش از 500 سال از اوائل سلسله­ ی امپراتوری «جو»ی غربی در قرن 11پیش از میلاد، تا اواسط سلسله­های بهار وپائیز در قرن 7 پیش از میلاد سروده شده و جمع آوری گردیده است. اشعار این کتاب که از سه طریق گردآوری شده است، شامل اشعار«پند آمیز و حکمت­ها» است که توسط شاهزادگان و مقامات عالیرتبه­ی دربار پیرامون اندیشه­های حکمت آمیز فرزانگان خردمند و یا در ستایش فضایل امپراتور است و«یا(Ya)» نام دارد؛ بخش دیگر به نام«گوو فِنگ(Guofeng)» یا سروده­های عامیانه است که توسط درزاریان از میان عامه­ی مردم جمع آوری شده که بیانگر خواسته­ها، آرزوها، و آمال مردم است و پادشاه از طریق همین سروده­ها پی به مسایل و مشکلات مردم می­برد؛ و بخش آخر«سونگ(Song)» نام دارد که اشعار سروده شده برای آیین­ها و مراسم قربانی در این بخش جای دارد. در بخش«یا» 105 آهنگ رایج در دربار و پایتخت سلسله­ی امپراتوری«جو» و در بخش«فِنگ» 160تصنیف مردمی مورد استفاده در این شاهزاده نشین و در بخش«سونگ» که معنای چینی آن ستایش است، جمعا 40ترانه از جمله سرود مراسم مذهبی قربانی و سرود حمد و آهنگ­هایی وجود دارد که هنگام عبادت امپراتور در معابد برای ستایش از خدمات برجسته و توان بالای نیاکان وغرور و تکبر دیوها خوانده می­شد، را دربرگرفته است. این اشعار هرکدام همراه با موسیقی خاص خود قرائت می­شدند.

در این کتاب از لحاظ شکلی، عمدتا  هربیت شعر از چهار کلمه­ی چینی ترکیب شده است. البته اشعار دوکلمه­ای، سه کلمه­ای و حتی مرکب از کلمات 9 واژه­ای نیز دیده می­شود. دراین سرودها نویسه­های تکراری، با حروف هم­نوا و یا با قافیه­ی تکراری، فراوان استعمال شده است. این مساله تنوع سرودها را بیشتر کرده و آهنگ و موسیقی آن­ها را خوش­نوا­تر ساخته است.

اگرچه در میان مردم معروف است که این اشعار متعلق به کنفوسیوس است، ولی نویسندگان این سرودها از قشرهای مختلف جامعه از جمله زحمتکشان، سربازان و اشراف و افرادی­که وضعیت مشخصی ندارند بوده­اند. بعد­ها این کتاب به­تدریج به کتاب درسی متداول در میان اشراف تبدیل و فراگیری آن برای شخصیت­های طبقات مرفه ضروری شد. کنفوسیوس دانشمند معروف چین برای کتاب «شی جین» ارزش فوق العاده­ای قائل شد. وی گفته است:«اگر شی جین را نیاموزید، حرفی برای گفتن نخواهید داشت.» درواقع، کتاب«شی جین»، گوهر درخشان ادبیات چین باستان و نشانه­ی پیشرفت و تعالی آن به شمار می­رود.

مضامین آن همه­ی ابعاد زندگی اجتماعی مردم در چین در قرن هفتم پیش از میلاد هم­چون کار و عشق، جنگ و بیگاری، ظلم و ستم و مقاومت، عادات و رسوم ازدواج، مراسم یادبود بزرگداشت راه نیاکان و جشن­ها و میهمانی­ها، حتی مسایل مربوط به ستاره شناسی، جغرافیا، جانوران و گیاهان و غیره را در برمی­گیرد. زبان«شی جین»، سند مهمی برای تحقیق و مطالعه­ی زبان چینی در قرن­های 11تا 6 پیش از میلاد به­شمار می­رود.