سمینارهای ایرانشناسی در چین

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۵ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها)

پس از تأسیس مرکز پژوهش ­های فرهنگ ایران در دانشگاه پکن، و سازمان یافتن محققان و پژوهشگران ایرانشناس که در زمینه ­های مختلف تاریخی، ادبی، فرهنگی، و باستان شناسی کارهای علمی می­کردند در این مرکز، ضرورت برگزاری سمینارهای ایران شناسی با هدف معرفی و مبادله­ ی اطلاعات و یافته ­های علمی این اساتید، بیش از گدشته احساس می­شد. لذا، رایزنی فرهنگی ایران در چین با همکاری بخش فارسی و مرکز پژوهش ­های فرهنگ ایران در دانشگاه پکن، توافق نمودند هر 5سال یک­بار، سمینار ایرانشناسی را برگزار و مقالات ارایه شده د راین سمینار­ها را منتشر سازند. برهمین اساس، از سال1371 تا کنون 5 سمینار ایرانشناسی به ریاست پروفسور یه ای­لیانگ برگزار شده است که به شرح زیر می­باشد:

-نخستین سمینار ایرانشناسی در سال1371 شمسی با شرکت اساتید چینی و ایرانی برگزار گردید.

-دومین سمینار ایرانشناسی در سال 1375 شمسی با حضور اساتید مختلف ایرانی و چینی در دانشگاه پکن برگزار شد.

-سومین سمینار ایرانشناسی در سال در آبان ماه سال1381 با ارایه­ ی24 مقاله ­ی علمی در همان دانشگاه برگزار و شرکت کنندگان در 4 نشست جداگانه به بررسی و تحلیل دستاوردها و یافته­ های علمی خود در زمینه ­ی فرهنگ، تمدن، تاریخ، روابط دوکشور، و آثار باستانی کشف شده در چین پرداختند.

-چهارمین سمینار ایرانشناسی در تاریخ دهم و یازدهم آبان سال1386 با ارایه­ ی24 مقاله­ علمی و پژوهشی در زمین­ه ای مختلف برگزار گردید.

- و پنجمین سمینار ایرانشناسی در آبان1389 در دانشگاه پکن برگزار شد. (گزارش های دریافتی از رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در چین)

از مقالات ارایه شده به این 5سمینار، تا کنون 3مجموعه مقالات به زبان چینی منتشر شده و گزیده مقالاتی از 5 سمینار فوق به زبان انگلیسی ترجمه و توسط انتشارات دانشگاه پکن در سال 2009 چاپ و منتشر گردیده تا علاقمندان غیر چینی نیز بتوانند از این مقالات استفاده نمایند.[۱][۲]

نیز نگاه کنید به

 ایرانشناسی و ایرانشناسان در چین؛ پژوهش های ایرانشناسی در چین؛ مراکز ایران پژوهی در چین

کتابشناسی

  1. Collection of Papers on Iranian Studies in China, (2009), Peking
  2. سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 1409.