مکتب اوباکو در ژاپن

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۷ توسط Mina (بحث | مشارکت‌ها)
معبد مانبوکوجی

مکتب "اوباکو" (黄檗宗/Ōbaku shū): آخرین مکتب از حلقه مکاتب ذن است، اما نسبت به دو مکتب قبلی بسیار متأخرتر. این مکتب به دوره ادو(1603-1868) تعلق دارد و بنیانگذار آن "اینگِن" (隠元/Ingen) (1592-1673) است. معبد اصلی آن "مانبوکوجی" (萬福寺/Manbukuji) واقع در کیوتو است. این مکتب فاقد متون مشخص و بودیساتوای مورد پرستش است. مکتب اوباکو که در حال حاضر پیروانی در حدود سیصد و پنجاه هزار نفر دارد، از نظر بنیادین مانند دو مکتب دیگر است، اما عمده تفاوت آن در این است که "اینگن" تعالیم نیایشی مکتب جودو را به ذن اضافه کرده‌است. لذا بر خلاف دو مکتب قبلی که مراقبه را در سکوت انجام می‌دهند، پیروان این مکتب در حین مراقبه اوراد و ادعیه را زمزمه می‌کنند. از این رو مراقبه در این مکتب حالتی آهنگین دارد.[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. ذکی پور، بهمن (1402). " دین و مذهب در ژاپن امروز به انضمام جریان‌های فکری". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص149-182.