توسعه ی تلویزیون در چین پس از اجرای اصلاحات
در دوران پس از اجرای اصلاحات، تلویزیون مهمترین رسانه ای بود که به سرعت توسعه یافت. در اول ماه مه سال1978، تلویزیون پکن به تلویزیون مرکزی چین (China Central Television. (CCTV)) به عنوان تنها شبکه ی سراسری ملی، تغییر نام داد.
در سال1994 در سرتاسر کشور بیش از700 ایستگاه تلویزیونی فعالیت می کرد که یک ایستگاه(سیسیتیوی) سراسری، 30 ایستگاه استانی، 300شبکه ی منطقه ای، و 350 ایستگاه محلی بود. در همین مدت، تعداد دارندگان دستگاه تلویزیون از چند هزار خانواده در سال 1960 به بیش از 230میلیون خانواده در سال 1993 و تعداد بینندگان از 18 میلیون نفر در سال 1975 به 900میلیون بیننده در سال 1993رسید که بزرگترین شبکه ی تلویزیونی از نظر بیننده در جهان به شمار می رفت.
در سال1980، تلویزیون مرکزی چین با برخی از کمپانی های خارجی قرار داد مبادله ی برنامه امضا کرده و از تسهیلات ماهواره ای دریافت و پخش اخبار جهان بهره مند گردید. در سال1986، این ایستگاه نخستین کانال انگلیسی زبان خود را راه اندازی کرد و متعاقب آن سایر ایستگاه های استانی نیز اقدام به راه اندازی کانال خبری به زبان انگلیسی کردند. کانال های آموزشی نیز به سرعت گسترش یافته و دوره های آموزشی تحصیلات تکمیلی و فنی و حرفه ای فراگیر شده و میلیون ها معلم، دانش آموز و دانشجو، و کشاورز در سراسر کشور تحت آموزش این شبکه ها قرار گرفتند.
توان تولید برنامه های مختلف نیز به شدت افزایش یافت و برنامه های خبری تلویزیون مرکزی از 3 مورد در روز به 11 مورد رسید. طبق آمار، درحال حاضر تعداد ایستگاه های رلهی برنامه های تلویزیونی در سرتاسر این کشور از مرز 10هزار گذشته و میزان ایستگاه های ماهواره ای و زمینی ارسال و دریافت برنامه به بیش از 50هزار مورد رسیده و سراسر کشور و بخش عظیمی از جهان را تحت پوشش قرار داده است.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ چین." تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .