زنان در سنگال
در شهر داکار زنان روز بروز نقش اقتصادی خانواده را با درآمد های نه فقط در حد رفع کردن نیازهای کوچک بلکه در حد درآمدهای چشمگیر را تحت تأثیر قرار می دهند.(Adjamagbo et al, 2004 : 15-25) نقش آنان در برطرف کردن نیازهای خانواده و حمایت از آن برکسی پوشیده است. (Rondeau, 1996 : 10-15) فعالیت های آنان در زمینه های ذیل: 1 ـ اداری، تجاری 2 ـ ماهیگیری 3 ـ خدمات خانگی (تقریبأ اغلب خانواده ها یک کارگر زن برای انجام کارهای منزل خود دارند) است (Antoine, Dial, 2003 : 4) که به آنان اصطلاحاً «بٌن» (Bonne) می گویند و تعداد آنها در شهر داکار 100000 نفر است.
در سن 23 سالگی تنها 1 % از زنان داکاری استقلال مالی دارند. در سن 45 سالگی10% زنان سنگالی استقلالی مالی دارند. (Adjamagbo, Antoine, 2004 : 6). در سن 55 سالگی 55 % زنان داکاری استقلال مالی دارند (Adjamagbo, Antoine, 2004 : 2). استقلال به معنی ادارۀ زن از لحاظ مسکن و خوراک (زن مجرد، طلاق گرفته و یا شوهر از دست داده) است.
در شهر داکار 70 % زنان به مدرسه رفته اند در صورتی که نسل قبل از آنان تنها 34 % بوده است. (Antoine, Dial, 2003 : 5) جدول زیر میزان این تحصیلات را در طی چند سال بررسی کرده است.
| نسل |
| ||
| 56 ـ 1942 | 66 ـ 1957 | 76 ـ 1967 | |
| بی سواد | 65,98 | 39,85 | 31,80 |
| آموزش ابتدائی | 21,45 | 33,12 | 21,45 |
| دیپلم دانشگاهی | 12،57 | 27,04 | 29,07 |
(Antoine, Dial, 2003 : 6)
می توان گفت که ازدواج در فضای شهری به دو عامل تحصیلات و اقتصاد هم بستگی دارد. شرکت بالای زنان در اقتصاد جامعه نیازهای خانواده را برطرف می سازد ولی او را از انجام وظایف خانه معاف نمی کند. (Kouamé et Tameke, 2000 : 10) بنابراین زن در ایفای نقش خود دچار درگیری می شود. (Antoine, Dial, 2003 : 6)