موافقت نامه‌های فرهنگی سنگال و جمهوری اسلامی ایران
همکاری های مشترک ایران و سنگال بنابر تفاهم‌نامه‌ها و قرارداد‌های فرهنگی است که بین این دو کشور به امضا رسیده پی گیری شده است. مهمترین این توافقنامه‌ها و تفاهم نامه ها در زیر اشاره می‌گردد:
- موافقتنامه همکاری فرهنگی، علمی و فنی در سال 1352 که تبادلات دانشجویی و اعطای بورس‌های تحصیلی، مبادله مدارک علمی و تشکیل کنفرانس‌ها و تنظیم برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی از اهم موارد این توافقنامه هستند. - موافقتنامه همکاری‌های جهانگردی در سال 1353؛ - یادداشت‌تفاهم همکاری‌های فرهنگی و علمی و آموزشی در سال 1377؛ - تفاهم‌نامه همکاری‌های رادیو تلویزیونی در 1381؛ - پروتکل‌همکاری‌های فرهنگی بین وزرای فرهنگ دو‌کشور در سال1383 ؛ - یادداشت تفاهم همکاری در زمینه همکاری‌های جهانگردی در سال 1384؛ - تفاهم نامه خواهرخواندگی میان شهر‌های داکار و اصفهان در سال 1388( بیات،1389 :227-229)؛ - تفاهم نامه های همکاری بین آموزش و پرورش ایران و سنگال با تأکید بر کمک ایران در تألیف و تدوین کتب درسی، تبادل هیئت‌های دانش‌آموزی، تربیت مربی و.... (پژوهشکده مطالعات آموزش و پرورش،1389)
در ابتدای انقلاب سفارت خانه‌ها و نمایندگی‌های سیاسی ج.ا.ایران بخش مهمی از توان خود را صرف فعالیت‌های فرهنگی می‌کرد. در ابتدای انقلاب بدلایلی از جمله، عدم آشنائی دست اندرکاران به امور فرهنگی دیگرکشورها، کمبود کارشناس مسائل فرهنگی تبلیغی، شتابزدگی و بی‌برنامگی، عدم شناخت محیط و فرهنگ، نبود هماهنگی بین بخش هاي مختلف در بسیاري از موارد نتیجه معکوس ببار‌آورد. بعضی اوقات باعث ایجاد خدشه در وجهه نظام اسلامی و سبب موضع گیري مردم و دولت‌ها در مقابل این فعالیت‌ها گردید.(رضائی کشوادی،1388 :6) سنگال نیز از این امر مستثنی نبوده است. اعزام کاظم رجوی برادر مسعود رجوی به عنوان کاردار ج.ا.ایران در سال 1360 به سنگال موجب شد که او سنگال را مرکز فعالیت سازمان منافقین در آفریقا کند. این امر شائبه فعالیت‌های تندروانه انقلاب اسلامی را در سنگال تقویت می‌کرد. اطلاعات بیشتری از این امر در دسترس نیست. بعد از آن نیز یکی از کاردارهای ایران در سنگال در یکی از جراید متن و کاریکاتوری را علیه دولت و رئیس جمهور وقت سنگال منتشر می کند. که زمینه های قطع روابط سیاسی ایران و سنگال را در سال 1362فراهم می‌کند.( سنائی،1390) این قطع روابط تا سال 1367 ادامه می‌یابد. در این مدت نهادهای فرهنگی دیگر وارد کار فرهنگی در این منطقه نشده اند و دیپلماسی عمومی در قالب برخی حمایت های سیاسی و اقتصادی از کشورهای منطقه صورت می‌گرفته است. بعد از جنگ تحمیلی در سال 1367 نهادهای دیگری چون سازمان مدارس خارج از کشور، هلال احمر، جهاد سازندگی وارد منطقه شده و به فعالیت‌های فرهنگی پرداخته اند.
نیز نگاه کنید به
- موافقت نامه‌های فرهنگی روسیه و ایران
- موافقت نامه‌های فرهنگی ژاپن و ج.ا.ایران
- موافقت نامه‌های فرهنگی تونس و ایران
- قرارداد همکاری های رسمی فرهنگی میان ایران و چین
- تفاهم نامه های امضا شده بین سازمان ها و مراکز علمی فرهنگی ایران و چین