موافقت نامههای فرهنگی تونس و ایران
نخستین موافقتنامههای رسمی ایران و تونس در سال ۱۳۴۸ شمسی (۱۹۶۹م) به امضای مسئولان بازرگانی دو کشور رسید و پایه و مرجع همه موافقتنامهها و تفاهمنامههای دو کشور تاکنون به شمار میرود. مجموع موافقتنامههای امضاشده بین ایران و تونس شامل ۴۵ سند رسمی در زمینههای تجارت، محیطزیست، حملونقل هوایی، فرهنگی علمی، گردشگری، ورزشی، امور دینی و امور گمرکی است. بیشترین حجم امضای تفاهمنامهها، موافقتنامهها و یادداشت تفاهمها از سال ۲۰۰۰ میلادی به بعد است. توافق ایران و تونس برای لغو ویزای خدمت میان دو کشور در سال ۱۹۶۹ میلادی به امضا رسید. امروزه، وزرای بازرگانی ایران و تونس مسئولیت هماهنگی ارتباطات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی دو کشور را در قالب امضای تفاهمنامهها بر عهده دارند.[۱]
نیز نگاه کنید به
موافقت نامههای فرهنگی سنگال و جمهوری اسلامی ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی روسیه و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی ژاپن و ج.ا.ایران؛ قرارداد همکاری های رسمی فرهنگی میان ایران و چین ؛ تفاهم نامه های امضا شده بین سازمان ها و مراکز علمی فرهنگی ایران و چین؛موافقت نامههای فرهنگی تایلند و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی فرانسه و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی مالی و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی سودان و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی ساحل عاج و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی زیمبابوه و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی اوکراین و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی اسپانیا و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی اردن و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی اتیوپی و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی قطر و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی گرجستان و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی و آموزشی بنگلادش و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی قزاقستان و ایران
کتابشناسی
- ↑ عصمتیبایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص257.