موافقت نامههای فرهنگی ساحل عاج و ایران
روابط سیاسی و اقتصادی دو کشور ایران و ساحل عاج، فرازونشیبهای بسیاری داشته است؛ بهویژه در حوزه اقتصاد، تلاشهای قابلتوجهی در دهه گذشته صورت گرفته است؛ اما در حوزه سیاسی، بهرغم تلاش دو طرف، موانع بسیاری وجود داشته، ازجمله اینکه رأی ساحل عاج تا پیشاز سال 1387 به قطعنامههای سازمان ملل علیه ایران، در حوزه حقوق بشر همواره ممتنع بوده است (ساحل عاج، 1388: 168)؛ اما پسازاین تاریخ، در این زمینه تغییراتی رخ میدهد که همانطور که اشاره شد، خشم رژیم صهیونیستی را هم برمیانگیزد. در اجلاس سران جنبش عدم تعهد در تهران، در شهریورماه 1391، رئیسجمهوری ایران در ملاقاتی با فرستاده ویژه رئیسجمهوری ساحل عاج، روابط دو کشور را مطلوب توصیف نمود و اظهار داشت: «ایران و ساحل عاج دو ملت برادر هستند که هیچ مانع و مشکلی در مسیر ارتقای سطح روابط خود ندارند». وی همچنین به ظرفیتهای فراوانی اشاره کرد که همچنان ازسوی دو طرف مورد توجه قرار نگرفتهاند و باید در آینده فعال شوند. در این دیدار مقام ساحل عاجی نیز ضمن اشاره به منابع فراوان ثروت در کشورش و با مثبت ارزیابی کردن روابط دو کشور، بهویژه در 10 سال اخیر، از تداوم و گسترش همکاریها، بهخصوص درزمینه صنایع کشاورزی و دارویی استقبال کرد. شایانذکر است که دعوت ریاستجمهوری ایران از مقامات ساحل عاج برای شرکت در اجلاس سران از طریق وزیر ورزش، تسلیم الحسن واتارا، رئیسجمهور ساحل عاج شده بود. در این سفر، آقای عباسی با نخستوزیر وقت ساحل عاج نیز دیدار کرده و طی آن، کوادیو الهوسو، از اقدامات عمرانی ایران در کشور متبوعش تشکر کرده و خواستار گسترش روابط شده بود.[۱]
در طول دوران کوتاه روابط ایران و ساحل عاج، ازجمله مهمترین اقداماتی که ازسوی دو کشور و در چارچوب روابط دوجانبه صورت گرفته است، میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- بازگشایی سفارتخانه دو کشور؛
- برگزاری شش نمایشگاه از کالاهای جمهوری اسلامی ایران در ساحل عاج؛
- تأسیس کلینیک هلالاحمر جمهوری اسلامی ایران در ابیجان در بهمنماه 1383؛
- ایجاد خطوط اعتباری توسط بانک توسعه صادرات ایران و پوشش بیمهای آن توسط صندوق ضمانت صادرات ایران، بهمنظور تسهیل توسعه صادرات کالا و خدمات؛
درزمینه توافقهای همکاری نیز تاکنون اقدامات مناسبی صورت پذیرفته، ازجمله موافقتنامههای آموزشی و فرهنگی میان ارگانهای دولتی و دانشگاههای دو کشور امضا شده است [۲] که اهم آنها عبارتاند از:
- موافقتنامه فرهنگی، علمی و آموزشی، مهرماه 1383؛
- قرارداد همکاری میان دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه فلیکس هوفوئه بوآنی (کوکودی سابق)، شهریور 1384؛
- موافقتنامه همکاری پستی، تیرماه 1387؛
- موافقتنامه انتشار تمبر مشترک، تیرماه 1387؛
- یادداشت تفاهم بین خبرگزاری ایرنا و آژانس خبری ساحل عاج(AIP) ، 1395؛[۳]
نیز نگاه کنید به
موافقت نامههای فرهنگی سنگال و جمهوری اسلامی ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی روسیه و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی ژاپن و ج.ا.ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی تونس و ایران؛ قرارداد همکاری های رسمی فرهنگی میان ایران و چین؛ تفاهم نامه های امضا شده بین سازمان ها و مراکز علمی فرهنگی ایران و چین؛موافقت نامههای فرهنگی تایلند و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی فرانسه و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی مالی و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی سودان و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی زیمبابوه و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی اوکراین و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی اسپانیا و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی اردن و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی اتیوپی و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی قطر و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی گرجستان و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی و آموزشی بنگلادش و ایران؛ موافقت نامههای فرهنگی قزاقستان و ایران
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از http://www.tkdbank.org
- ↑ ساحل عاج (1388). از مجموعه کتابهای سبز، به سفارش دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی وزارت امور خارجه. تهران: وزارت امور خارجه، مرکز چاپ و انتشارات.ص.174.
- ↑ حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل عاج. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص.364-366.