نامگذاری در سودان
از آنجایی که زبان رسمی جمهوری سودان عربی و دین اغلب ساکنان این سرزمین[13] اسلام است، اسامی بیشتر مردمان کشور، اسلامی و عربی است؛ مانند محمّد، أحمد، طه، مصطفى، علي، ذوالفقار، حسن، المجتبى، الحسين، زين العابدين، الباقر، جعفر، صادق، جعفرالصادق، الأمين، يوسف، صالح، ادريس، المجذوب، طاهر، عيسى، شريف، موسى، يعقوب، يوسف، إبراهيم، خليل، اسحاق، اسماعيل، سليمان، عمر، بشير، حامد، أسامة، الصائم،هاشم، الفاتح، الطّیّب، السّراج، النّور، عثمان، آدم، أبوبكر، بابكر[14]، الهادي، كامل، قاسم، الفاضل، توفيق، جبريل، طلحة، الزبير، معاوية، منصور، جمال، حمزة، حمید، خالد، خضر، یحیی، حمد، منير، صديق، عالم، عبّاس، مهدي، مختار، الشّفيع، فؤاد، محمود، فتح الرّحمن، عبدالرّحیم، عبدالله، عبدالماجد، عبدالقادر، عبدالحي، عبدالرّحمن، عبدالرّحيم، عبدالدّافع، عبدالرّؤوف، عبدالعزيز، عبدالوهاب، عبداللّطيف، عبدالهادى، عبدالقُدّوس، عبدالباسط، عبدالمنعم، عبدالحليم، عبدالنّبي، عبدالسّيد، عبدالحميد، عبدالهادي، عبدالعال، قريبالله، طالبالله، عوضالله، ضيفالله، خلفالله، دفعالله، فضلالله، شكرالله، نقدالله، وقيعالله، بهاءالدّين، سعدالدّين، محیالدّین، سيفالدّين، أبوالعزائم، أبوالقاسم، أبوصلاح، أبو زيد، أبوسيف، فاطمة، آمنة، بشري، خالده، روضة الحاج، سعاده، سمیرة الغالی، هاجر، نفيسة، رابحه، فائزه، فتحيه، عائشه، نعيمة. البتّه اسامی غربی مانند فرانسیس، در میان مسیحیان و نامهای آفریقایی نیز، بین پیروان ادیان بومی، رواج دارد.
همانگونه که مشاهده میشود اغلب مسلمانان سودان نامها، کنیهها و لقبهای معصومان عليهم السلام(ع) را، براي فرزندان خود برميگزينند.
نکته شگفتانگیز آنکه مسلمانان سودان، برای فرزندان دو قلوي پسر، معمولاً، اسامی«حسن» و «حسين» را برمیگزینند و دوقلوی دختر را «فاطمه» و «زهراء» نام مينهند و شگفت انگیزتر آنکه برخی از سودانیان با اینکه از اهل تسنّن هستند ولی نام «جعفر الصّادق» را نیز، برای فرزندان خود برمیگزینند؛ درحالیکه در دیگر کشورهای اسلامی، حتّی در کشورهایی که اکثریت جمعیّت آنها شیعه هستند، انتخاب این نام، چندان رایج نیست. بهعنوان مثال، نام یکی از معاونان رئیسجمهور سودان، در زمان نگارش این کتاب، «جعفر الصّادق محمّد عثمان المیرغنی» است.
نامهای سودانیان بیشتر به شیوه عربی و شامل چهار اسم به شرح زیر است: ابتدا نام فرد و پس از آن نام پدر و جدّ پدری وی و بعد از آنها، نام جدّ اعلای او آورده میشود.گاهی در پایان این اسامی، نام قبیله یا منطقه محل سکونت فرد میآید (مشاهدات عینی مصطفی امیدی، وابسته فرهنگی سابق ج.ا.اـ خارطوم).