نامگذاری در سودان
از آنجایی که زبان رسمی جمهوری سودان عربی و دین اغلب ساکنان این سرزمین (نود و شش و هفت دهم(96/7) درصد) اسلام است، اسامی بیشتر مردمان کشور، اسلامی و عربی است؛ مانند محمّد، أحمد، طه، مصطفى، علی، ذوالفقار، حسن، المجتبى، الحسین، زین العابدین، الباقر، جعفر، صادق، جعفرالصادق، الأمین، یوسف، صالح، ادریس، المجذوب، طاهر، عیسى، شریف، موسى، یعقوب، یوسف، إبراهیم، خلیل، اسحاق، اسماعیل، سلیمان، عمر، بشیر، حامد، أسامة، الصائم، هاشم، الفاتح، الطّیّب، السّراج، النّور، عثمان، آدم، أبوبكر، بابكر[vi]، الهادی، كامل، قاسم، الفاضل، توفیق، جبریل، طلحة، الزبیر، معاویة، منصور، جمال، حمزة، حمید، خالد، خضر، یحیی، حمد، منیر، صدیق، عالم، عبّاس، مهدی، مختار، الشّفیع، فؤاد، محمود، فتح الرّحمن، عبدالرّحیم، عبدالله، عبدالماجد، عبدالقادر، عبدالحی، عبدالرّحمن، عبدالرّحیم، عبدالدّافع، عبدالرّؤوف، عبدالعزیز، عبدالوهاب، عبداللّطیف، عبدالهادى، عبدالقُدّوس، عبدالباسط، عبدالمنعم، عبدالحلیم، عبدالنّبی، عبدالسّید، عبدالحمید، عبدالهادی، عبدالعال، قریبالله، طالبالله، عوضالله، ضیفالله، خلفالله، دفعالله، فضلالله، شكرالله، نقدالله، وقیعالله، بهاءالدّین، سعدالدّین، محیالدّین، سیفالدّین، أبوالعزائم، أبوالقاسم، أبوصلاح، أبو زید، أبوسیف، فاطمة، آمنة، بشری، خالده، روضة الحاج، سعاده، سمیرة الغالی، هاجر، نفیسة، رابحه، فائزه، فتحیه، عائشه، نعیمة. البتّه اسامی غربی مانند فرانسیس، در میان مسیحیان و نامهای آفریقایی نیز، بین پیروان ادیان بومی، رواج دارد.
همانگونه که مشاهده میشود اغلب مسلمانان سودان نامها، کنیهها و لقبهای معصومان علیهم السلام(ع) را، برای فرزندان خود برمیگزینند.
نکته شگفتانگیز آنکه مسلمانان سودان، برای فرزندان دو قلوی پسر، معمولاً، اسامی«حسن» و «حسین» را برمیگزینند و دوقلوی دختر را «فاطمه» و «زهراء» نام مینهند و شگفت انگیزتر آنکه برخی از سودانیان با اینکه از اهل تسنّن هستند ولی نام «جعفر الصّادق» را نیز، برای فرزندان خود برمیگزینند؛ درحالیکه در دیگر کشورهای اسلامی، حتّی در کشورهایی که اکثریت جمعیّت آنها شیعه هستند، انتخاب این نام، چندان رایج نیست. بهعنوان مثال، نام یکی از معاونان رئیسجمهور سودان، در زمان نگارش این کتاب، «جعفر الصّادق محمّد عثمان المیرغنی» است.
نامهای سودانیان بیشتر به شیوه عربی و شامل چهار اسم به شرح زیر است:
ابتدا نام فرد و پس از آن نام پدر و جدّ پدری وی و بعد از آنها، نام جدّ اعلای او آورده میشود.گاهی در پایان این اسامی، نام قبیله یا منطقه محل سکونت فرد میآید[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
فرهنگ عمومی سودان؛ آداب و رسوم کشور سودان
پاورقی
[vi] منظور «ابوبکر» است.
کتابشناسی
- ↑ امیدی، مصطفی(1392). نماینده فرهنگی سابق ج.ا.ایران در سودان، مشاهدات عینی
- ↑ معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ سودان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.219-221.