تشیع در زیمبابوه

شیعیان

شیعیان در زیمبابوه به دو گروه بومی و غیر بومی تقسیم می شوند.جمعیت شیعیان بومی در این کشور بسیار محدود بوده و حضور قابل توجهی در جامعه مسلمان این کشور ندارند.

شیعیان بومی را عمدتاً گروهی از جوانان در شهرهای حراره, کادوما, بولاوایو تشکیل می دهند.به نظر می رسد جمعیت  شیعیان بومی در حدود 1000 نفر باشد.

حضور آشکار و علنی شیعیان در زیمبابوه هم زمان با تأسیس مرکز اسلامی امام خمینی(ره) توسط شیخ جولا در سال 1987 در این کشور آغاز شد.

شیعیان غیر بومی این کشور را به دو گروه مهاجران هندی و لبنانی می توان تقسیم کرد:

1-شیعیان  مهاجر هندی ( خوجه ):

دولت بریتانیا براساس سیاست های استعماری خود همیشه از نیروی کار مردم مستعمرات مختلف خود به ویژه هند در سایر مستعمرات استفاده می کرد.با استقرار استعمار بریتانیا در زیمبابوه گروهی از مردم هند به عنوان سرباز و یا کارگر به این کشور آورده شدند.اقامت آن ها در زیمبابوه سبب مهاجرت اقوام و بستگانشان و نیز گروه های دیگری از مردم هند به این کشور شد.گروهی از مسلمانان سنی و شیعه ی هندی نیز در این مهاجرت ها وارد زیمبابوه شدند.هندی ها در دوران استعمار و پس از استقلال هم چنان دراین کشور باقی ماندند . هم اکنون نیز تعداد زیادی هندی تبار با ادیان و مذاهب مختلف دراین کشور زندگی می کنند.

شیعیان خوجه هندی سال ها به صورت غیر علنی و در حالت تقیه در این کشور به سر می بردند. (همان)

2-شیعیان لبنانی

اکثریت شیعیان غیر بومی را لبنانی ها تشکل می دهند که غالباً در زمینه امور تجاری فعالیت دارند.جمعیت شیعیان لبنانی در حدود 150  نفر بوده معمولاً در امور خیریه فعال هستند.