دوره استعمار مالی
قرون هجده و نوزده، آغاز حملات جهادی رهبران مسلمان فولانی مسینا و توکولورهای فوتاتورو علیه آنیمیست‌ها در مناطق مختلف مالی بود که مهم‌‌‌‌‌ترین این دولت‌ها، حکومت‌های اسلامی الحاج عمرتال و ساموری توره بودند. در اواخر قرن نوزدهم (1898)، فرانسوی‌ها به‌تدریج وارد سودان غربی (مالی- سنگال) شدند و پس از درهم شکستن مقاومت دولت‌های اسلامی مستقر در مناطق مختلف مالی (از جمله ساموری توره و الحاج عمرتال)، بر سراسر این سرزمین چیره گشتند و ابتدا آن را سنگال– نیجر علیا و سپس سودان غربی نامیدند.
استقرار کامل فرانسوی‌ها در تمامی سرزمین مالی امروزی تا سال 1915به‌طول انجاميد و آنان تا سال 1960 سلطۀ خود را بر مالي ادامه دادند. آزادي خواهان مسلمان ماليایي در طول اين مدت چند بار عليه استعمارگران فرانسوي سر به شورش برداشتند كه جدي‌ترين اين شورش‌ها؛ قيام ديوسه‌ترائوره در منطقۀ بله‌دوگو در سال 1915 و شیخ حمدا... بود.
پس از جنگ جهانی دوم و با اوج گرفتن نهضت‌های آزادی‌بخش در سراسر غرب آفریقا، به‌تدریج دولت فرانسه تسهیلاتی را برای ورود سیاهان به عرصۀ فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی مالی فراهم آورد که این امر موجب تأسیس چند حزب به رهبری بومیان شد. مودیبوکیتا سیاست‌مدار مالیايی معروف‌‌‌‌‌ترین رهبر نهضت‌های آزادی‌خواه این کشور بود که با مبارزات سیاسی و حزبی درصدد انتقال مسالمت‌آمیز قدرت به سیاهان کشور بود. در سال 1959 فدراسیون مالی متشکل از کشورهای مالی، سودان و سنگال تشکيل شد که بعدها سودان و سپس سنگال از آن جدا شده و به‌عنوان کشورهایی مستقل اعلام موجودیت کردند. بدین ترتیب سودان غربی در سپتامبر 1960 به رهبری مودیبوکیتا به نام کشور مالی استقلال خود را از فرانسه به‌دست آورد. (James, Op. Cit: 87)