تصویب اولین قانون اساسی آرژانتین

در نوامبر 1852 طبق توافقی که در سان نیکلاس به عمل آمد، کنگره‌ی مؤسّسان با حضور نمایندگان سیزده استان دور از مرکز در سانتافه تشکیل شد. گزارشی توسّط «خوان بائوتیتا آلبردی» یکی از برجسته‌ترین سیاستمداران آن دوران به شرکت‌کنندگان ارائه گردید که بررسی دقیقی پیرامون اساس سازمان سیاسی کشور در بر داشت. در ماه می 1853 قانون اساسی به تصویب رسید. این قانون اساسی تا حدّی خودمختاری داخلی استان‌ها را به رسمیت می‌شناخت و ایجاد دولت مرکزی مقتدری را مقرر می‌داشت. به موجب این قانون، رئیس قوّه‌ی مجریه برای مدّت شش سال به طور غیرمستقیم از طرف یک انجمن انتخاب‌کننده برگزیده می‌شد و کنگره مرکّب از دو مجلس به وجود می‌آمد. البتّه از این زمان تا سال 1861، در واقع کشور یک کنفدراسیون بود و در این سال بود که ژنرال «بارتولومه میتره» موفّق شد بوئنوس‌آیرس را به الحاق به کنفدراسیون ملزم سازد و آرژانتین برای اوّلین بار به صورت یک کشور متّحد درآمد و بوئنوس‌آیرس به مدّت 5 سال به عنوان پایتخت موقّت کنفدراسیون انتخاب شد.

نیز نگاه کنید به

تاریخ آرژانتین؛ تاریخ دوران میانی آرژانتین