حاکمیت رقابت نا عادلانه بر بازار بین المللی صنایع فرهنگی چین
در حالیکه دسترسی به بازارها، تنوع در انتخاب و توانایی در رقابت، میتواند توسعه‌ی عادلانه ی تجارت محصولات فرهنگی را تضمین كند، ولی نبود انگیزه در پدیدآورندگان؛ سطح نازل سرمایه‌گذاری؛ بی اعتمادی به صنایع نوپا و فقدان نظام آموزش مدیریت و سازوكارهای ترویج محصولات در بازار بین المللی عرضه‌ی تولیدات فرهنگی؛ از جمله عواملی به شمار می روند که در راه گسترش محصولات فرهنگی مانع ایجاد می کنند.
لذا، محصولات فرهنگی كشورهای درحال توسعه در بازارهای خارجی عموما حضور ناچیزی دارند و در چنین شرایطی، رقابت برای آنها کاری دشوار است. تفاوت از نظر ابعاد، منابع مالی، هزینه‌ی مواد و خدمات مربوط به تولید و توزیع، همراه با سایر محدودیت‌های دانش فنی و كنترل كیفیت و فقدان چارچوب‌های قانونی و مالی، از دیگر عوامل كلیدی هستند كه توان رقابتی صنایع فرهنگی داخلی بسیاری از كشورهای در حال توسعه‌ی جهان توسعه یافته را کاهش میدهند.
گرچه همانند گفت وگوی انسانی كه مستلزم گونه‌ای ازمبادله بین گوینده و شنونده است، گفت وگوی بین فرهنگی نیز مستلزم تبادل كالاهای فرهنگی به گونه‌ای متعادل و نسبتا برابر است، ولی سلطه‌ی یکجانبه‌ی یک فرهنگ خاص در چنین حوزه ای، گفت وگو را به تك گویی مبدل می سازد، به طوری كه اكثریت شهروندان سراسر جهان باتوجه به رشد تقاضای محصولات فرهنگی، صرفا به مصرف كنندگان كالاهای وارداتی از یک کشور توانمند تنزل می یابند. در چنین شرایطی است که توان خلق كردن، بیان خود و حق انتخاب و ابراز هویت خود به مخاطره افتاده است. چون كشورهای درحال توسعه فاقد ساختارهای لازم صنایع فرهنگی برای هدایت و اشاعه‌ی خلاقیت زنده‌ی خویشاند[۱].
بنابراین، صنایع فرهنگی با چالش رقابت بین المللی روبه رو است. یك انحصار غیررسمی از كارتل‌های چندرسانه‌ای غربی، بخش اعظم و فزایندهای از بازارهای محصولات فرهنگی را به خود اختصاص داده و عرصه را برای صنایع نوپای فرهنگی کشورهای درحال توسعه تنگ کرده‌اند[۲].
نیز نگاه کنید به صنایع فرهنگی چین، سیاست ها و جایگاه آن در رشد اقتصاد ملی چین