رویکرد نظام سیاسی اتیوپی به انقلاب و جمهوری اسلامی
همانطور که در مبحث روابط سیاسی دو کشور بررسی شد مناسبات دو کشور از بدو پیروزی انقلاب اسلامی ایران همواره در حال گسترش بوده و با وجود برخی فشارهای غرب، اتیوپی هیچگاه حاضر به کاهش سطح مناسبات خود با ایران اسلامی نشدهاست. در این ارتباط میتوان گفت نظام سیاسی اتیوپی طی دهههای 1980، 1990 و 2000 میلادی همواره رویکرد مناسبی به جمهوری اسلامی ایران داشتهاست. با این حال برخی موضوعات در مقاطعی تیرگی نسبی روابط دو کشور را به دنبال داشتهاست. از جمله حمایت ایران از جبهه آزادی بخش خلق اریتره و جبهه آزادی بخش اریتره و افتتاح کوتاه مدت دفتر نمایندگی این دو سازمان در تهران در سالهای نخستین پیروزی انقلاب اسلامی موجبات نارضایتی اتیوپی را به دنبال داشت. با این حال بدنبال کنارهگیری تدریجی جمهوری اسلامی از این دو سازمان در اواسط دهه 1360 هجری شمسی، دولتمردان وقت اتیوپی سطح مناسبات خود را با ایران اسلامی ارتقاء بخشیدند که این وضعیت تاکنون نیز تداوم یافتهاست. صرف نظر از این مقدمه کوتاه باید گفت دولتمردان اتیوپی که هم در دوره حاکمیت منگیستو هایله ماریام و هم در دوره ملس زناوی خود را انقلابی و مردمی معرفی میکردند از این نظر خود را دارای اشتراک مواضع با جمهوری اسلامی دانسته و در برخی دیدارهای سران دو کشور نیز مقاومت و ایستادگی ایران اسلامی را در مقابل زیاده خواهیهای غرب به ویژه در ارتباط با موضوع استفاده صلحآمیز از انرژی هستهای ستودهاند.
دولت اتیوپی در قطعنامههای شورای امنیت و دیگر سازمانهای وابسته به سازمان ملل نیز به حمایت از جمهوری اسلامی پرداخته و رای منفی یا ممتنع خود را در راستای همگرایی با ایران اسلامی اعلام نمودهاست[۱].
نیز نگاه کنید به
روابط اتیوپی با ج.ا.ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی اتیوپی و ایران؛ روابط سیاسی ایران و اتیوپی
کتابشناسی
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 297-298.