سطح سواد در افغانستان

تا قبل از سال ۲۰۰۰، شاخص آموزش در افغانستان از پایین‌ترین شاخص‌ها در سطح جهان بود. میزان تعلیم‌وتربیت در گذشته هم محدود بود و به‌هیچ‌وجه با تعداد جمعیت تناسب نداشت و عده کثیری از تعلیم بازمی‌ماندند. مشکلات مالی و کمبود امکانات تعلیمی، فقدان یا کمبود شدید رسانه‌های گروهی و علل فراوان دیگر سبب دورماندن مردم از تعلیم و بی‌سوادماندن آنها می‌شد.

بروز جنگ‌های داخلی طی دهه‌های ۱۹۷۰، ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، بر شدت بحران افزود و ساختار آموزشی کشور را از هم پاشاند و سراسر کشور را جنگ فراگرفت. طبق تخمین‌های ۱۹۹۹، در این سال تنها 31/5 درصد جمعیت بالای ۱۵ سال قادر به خواندن و نوشتن بودند و بیشتر آنها را هم مردان تشکیل می‌دادند.

بی‌سوادی در بین زنان شایع‌تر و شدیدتر از مردان است؛ زیرا درگذشته و حتی تا حدودی امروز، امکانات و زمینه‌های خانوادگی و اجتماعی تحصیل برای مردان فراهم‌تر بوده و زنان در محرومیت تحصیلی بیشتری قرار داشته‌اند.

نیز نگاه کنید به

نظام آموزش، تحقیقات و فناوری افغانستان؛ ساختار و سیاست های آموزشی افغانستان