مساجد، پایگاه های آموزشی جامعه مسلمانان چین

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۳۵ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها)

ثبات و آرامش به وجود آمده در اواسط دوران مینگ و تثبیت جایگاه مسلمانان در میان جامعه­ اکثریت چینی از یک سو، و بهبود نسبی وضعیت اقتصادی مسلمانان از سوی دیگر، زمینه را برای راه اندازی کلاس ­های آموزش قرآن و احکام شرعی و علوم دینی در مساجد فراهم کرد که به«آموزش مسجدی» شهرت یافت.

در هر مسجدی کلاس آموزش قرآن و علوم اسلامی با شرکت کودکان و نوجوانان مسلمان دایر و روحانیان وعالمان دینی که اطلاعات دینی عمیقی از اسلام نیز نداشتند، هر کدام طبق سلیقه و میزان معلومات خود به تدریس علوم اسلامی در کلاس ­هایی که در مساجد تشکیل می ­شد می­ پرداختند[۱].

در آن شرایط بحرانی، این کلاس ­های ضعیف آموزشی، تا سیستماتیک شدن آموزش ­های دینی در دهه ­های بعد، نقش مهمی ایفا کردند[۲].

نیز نگاه کنید به آموزش مسجدی در چین؛ کاربری های مهم مساجد در چین؛ مساجد در چین؛ انجمن اسلامی چین

کتابشناسی

  1. فِنگ جین یوان. مترجم، محمد جواد امیدوار نیا. فرهنگ اسلامی و ایرانی در چین. انتشارات بین المللی الهدی. بی تا
  2. سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی