طریقت قادریه سنگال

قدیمی ترین طریقه در سنگال طریقه قادریه می باشد که مادر طریقت ها به شمار می آید. پس از ظهور طریقه تیجانیه، از تعداد طریقه قادریه کاسته شد. هم اکنون تقریباً 10 درصد از مسلمانان سنگال از پیروان قادریه بشمار می روند. مرکز این طریقه در شهر ”نیاس“ و در روستای ”انجاسن“ است. لازم به ذکر است برخی از نزدیکان شیخ این طریقه به مذهب اهل البیت (ع) گرایش پیدا کرده اند.

این طریقه به شیخ "عبدالقادر گیلانی" (561-470 هجری) که در یک روستای کوچک و ساده در استان گیلان (ایران) متولد شد، متعلق می باشد. وی پس از تحصیلات ابتدایی به زبان عربی در شهر تبریز، حقوق اسلامی (حنبلی، شافعی و حدیث) را نزد تعدادی از اساتید بزرگ و مشهور آن زمان آموخت. شیخ عبدالقادر در سال 561 هجری در بغداد وفات کرد و در همان‌جا به خاک سپرده شد. او آثار مشهوری همچون "قونیه" را در علم حقوق و صوفیگری، "الفاتح" را در مورد عقاید، افکار و مضمون موعظه های شکل دهنده به صوفی‌گری برای آیندگان خود به جا گذاشت.

طریقه قادریه به یاری و تلاش دو فرزند شیخ عبدالقادر به شهر ”فاس“(Fas) مغرب رسید. در این رابطه "ابراهیم" (Ibrahim) متوفی 1196 در عراق و "عبدالعزیز" (AbdelAziz) در اسپانیا مستقر گردیدند. فرزندان آنها این کشور را قبل از سقوط دولت آندلس در سال 1492 جهت پناهنده شدن به کشور مغرب ترک کردند. با این وجود به نظر می رسد که زندگی در کشور مغرب از این دوره به بعد سبب ایجاد کانون فعالیت های تبلیغی جهت اشاعه و گسترش طریقه در منطقه شمال آفریقا و صدور آن برای ساکنان غرب آفریقا گردید. بخش "زاویه" (Zawia) در کشور مغرب به عنوان نقطه مهم در آفریقای شمال صحرا، بخش "کونتا" (Kounta) در "تومبوکتو" (Tombouktou) کشور مالی و "زاویه قدر" (Zawia Qadre) موریتانی در غرب آفریقا محل های گسترش این فرقه بودند.

اشاعه و گسترش عمومی قادریه در سنگال بطور کلی در پایان قرن هیجدهم و اوایل قرن نوزدهم تحقق یافت و این پدیده مرهون تلاش خانواده شیخ "مختار الکونتی" (Moukhtar Alkounti-متوفی 1812) و شیخ "محمد فدیل" (Mohammed Fadil-متوفی 1869) و پیروان آن بوده است.رهبر فعلی قادریه در سنگال سیدی حمزه القادری البوتشیشی (Sidi Hamza al Qadiri al Boutchichi) می باشد.

نیز نگاه کنید به

تصوف در سنگال؛ طریقت القادریة مصر