ایجاد فضای بازتر برای برنامه های تلویزیونی در چین
پس از اجرای اصلاحات در اواخر دهه 1970، فضا برای فعالیت شبکههای تلویزیونی به طور چشمگیری بازتر شده و این تحول افزون بربخشهای فنی و اقتصادی، شامل بخشهای سیاسی و فرهنگی نیز گردید.
نخستین قدم برای ایجاد فضای باز در تلویزیون، رفع محدودیت از وارد کردن برنامههای خارجی بود. طی 20 سال پیش از اصلاحات تنها شرکت شبکه ملی مجاز به وارد کردن برنامههای تلویزیون خارجی بود که از نظر کمیت محدود و از نظر محتوا صرفا شامل برنامههای سیاسی و ایدئولوژیکی میگردید. با رفع این محدودیتها در سال 1986، شرکت تولید برنامههای تلویزیونی آمریکایی لوریمار(Lorimar)، با امضای قراردادی با تلویزیون مرکزی چین، یکجا بیش از 7500 ساعت برنامه تفریحی تولید آمریکا را در اختیار تلویزیون چین قرار داد. امروزه تمام شبکهها برای پر کردن ساعات پخش خود از برنامههای تولید خارج استفاده میکنند.
دومین قدم ایجاد شده در این فضا سازماندهی فستیوالهای بین المللی تلویزیونی بود که در سال1986 نخستین فستیوال تلویزیونی چین در شانگهای برگزار شد و امروزه بزرگترین در نوع خود در آسیا و یکی از معتبرترین فستیوالهای تلویزیونی جهان به شمار میرود. هفته بین المللی تلویزیون پکن، فستیوال تلویزیونی سیچوان نیز جزو ای فستیوال ها میباشند. در این فستیوالها، افزون بر داوری و اعطای جوایز، مبادلات آکادمیک، واردات و صادرات برنامههای تلویزیونی هم انجام میشود. فستیوال شانگهای بزرگترین بازار مبادله برنامه تلویزیونی در آسیاست[۱].
سومین قدم، باز شدن فضای پخش تبلیغات و آگهی است که از نظر اقتصادی شبکههای تلویزیونی را مستقلتر و متکی به خود کرده و از این طریق بخش اعظمی از هزینههای مالی تأمین و وابستگی آنها به بودجههای دولتی کمتر شده است. در سالهای اخیر اغلب شبکهها تجاری شده و برخی تا 70 درصد هزینههای خود را از طریق پخش آگهی تأمین میکنند. البته، با افزایش بیش از حد ساعاتی که شبکههای تلویزیونی به پخش تبلیغات و آگهی اختصاص میدادند، از سال 2011 محدودیتهایی برای پخش آگهی به نفع تماشگران برنامههای تلویزیونی از سوی دولت اعمال گردید.
سیاستها جدید حزب کمونیست چین در زمینههای سیاست مدرن سازی، تمرکز زدایی، تکثر گرایی و رفع محدودیتها نیز زمینه را برای توسعه هرچه بیشتر انواع رسانههای تلویزیونی فراهم ساخته است[۲].
نیز نگاه کنید به
رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین؛ رسانه های چین؛ تلویزیون در چین؛ توسعه ی تلویزیون در چین پس از اجرای اصلاحات؛ مهمترین شبکه ی تلویزیونی چین
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از https://www.china.org.cn/
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1316-1317