آیین­‌های سنتی اعیاد چینی

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۳ توسط Hamidian (بحث | مشارکت‌ها) (←‏نیز نگاه کنید به)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

کشور چین ازجمله کشورهایی است که از سابقه و تمدن دیرینه­‌ای برخوردار است. امروزه از این تمدن و مدنیت کهن، باورها و نشانه­‌هایی باقی است که قسمتی از آن­ها در جشن‌­ها و آداب و رسوم اعیاد چینی مشاهده می‌­شود. هر چند به مرور زمان برخی از آداب و رسوم این جشن‌­های کهن از بین رفته و یا متحول شده‌اند، ولی ماهیت اصلی آن­ها که تأکیدی بر گرد هم آمدن اعضای خانواده و اتحاد، یگانگی و تقویت حس هم­کاری و هم­بستگی بین خانواده است، هم­چنان باقی مانده است. این حس گاهی به ­صورت گردهمایی و صرف یک نوع غذای خاص متجلی می­‌شود و گاه به ­صورت حرکاتی هماهنگ در ساخت، تزیین و پارو زدن دسته جمعی یک قایق ظهور می‌یابد. تعداد و تنوع جشن­‌ها و فستیوال­‌های چینی به دلیل حضور اقلیت­‌های قومی زیاد در این کشور به حدی است که می‌توان این سرزمین را کشور جشنواره‌­ها و فستیوال­‌ها نامید. ولی اعیاد اصلی چینی که تقریبا به ­صورت عمومی در سراسر چین مورد توجه همه است عبارتند از:

1.    جشن عید بهاره ( آغاز سال نو)

2.    جشن فانوس‌­ها (پایان تعطیلات سال نو)

3.    جشن پنجمین روز از ماه پنجم (جشن قایقرانی اژدها)

4.    جشن نیمه‌­ی ماه (جشن پاییزی)

5.    جشن چینگ مینگ (جشن زیارت قبور نیاکان)

6.    جشن هفتمین شب از ماه هفتم (جشن عشق و محبت)

7.    جشن هشتمین روز از ماه دوازدهم (جشن لابا)

8.    جشن نهمین روز از ماه نهم (جشن سلامتی)

9.    جشن تحول زمستانی (پیشواز عید بهاره)

10. جشن اقلیت­‌های قومی چین[۱]

نیز نگاه کنید به

چین؛ فرهنگ عمومی در چین؛ جشن­‌ها و فستیوال‌­های چینی؛ آداب و رسوم عامیانه‌­ی مردم چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص986-987.