اینترنت در روسیه

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۴۱ توسط Mohammad (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
اینترنت در روسیه

براساس آمارهای اخیر، 35 درصد جمعیت روسیه از اینترنت استفاده می‌کنند. در برخی مناطق، این رقم حدود 12 درصد است. همچنین خطوط اینترنت در مسکو و سن پترزبورگ، سریع تر و ارزان تر از بقیه نقاط کشور است.[۱] در اکثر بخش‌های کشور، کاربران اینترنت بین سنین 18 تا 24 سال هستند. همه روزنامه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی روسیه، تارنماهای مخصوص خود را دارند. آژانس اطلاع رسانی رگروم، روزنامه آن لاین لنتا رو و آژانس خبری اینترفاکس از جمله منابع اینترنتی هستند که بیش‌تر از سایرین به آن‌ها ارجاع داده می‌شود. این در حالی است که تنها 23 درصد روس‌ها، رسانه‌های آن لاین را منابع قابل اعتماد اطلاع‌رسانی می‌دانند. این میزان را می‌توان با 70 درصد کسانی مقایسه کرد که معتقدند تلویزیون قابل اعتمادترین منبع اطلاعاتی است. اودنوکلاسنکی، مشهورترین شبکه اجتماعی در روسیه به شمار می‌آید. هفتاد و پنج درصد روس‌ها بین 25 تا 35 سال از این شبکه اجتماعی استفاده می‌کنند. دومین شبکه مشهور اجتماعی، وکونتاکته است. کاربران این شبکه، جوان تر از کاربران اودنوکلاسنکی هستند.

برای مدتی طولانی لایوژورنال، صفحه مشهوری در بین وبلاگ نویس‌های روس بود، ولی اقبال این صفحه در سال‌های اخیر کاهش یافته است. با این حال، نوشتن بلاگ در بین روزنامه‌نگاران و سیاست‌مداران روس، بسیار رایج است. شبکه دولتی تلویزیونی کودکان، بی بی گون، شبکه اینترنتی اجتماعی برای کودکان ایجاد کرده است که مجموعه‌ای از بازی‌ها، ویدئوها، کتب، آواز و... را به صورت اینترنتی در اختیار کاربرانش قرار می‌دهد. بچه‌ها همچنین می‌توانند در این فضا، دفترچه خاطرات و آلبوم عکس درست کنند.  تلویزیون اینترنتی اینترنت کانال یکی دیگر از منابع اینترنتی است. ایگوووی کانال که شبکه بازی‌های اینترنتی محسوب می‌شود، به همین اندازه از اقبال عموم برخوردار است.

کاربران روس اینترنت هنوز هم به موتور جستجوگر روس به نام Yandex اعتماد بیشتری نسبت به ابزارهای جستجوگر بین المللی مانند گوگل دارند.  گروه‌های مخالف و مستقل به طور مداوم از اینترنت استفاده می‌کنند. از مشهورترین تارنماهای اطلاع رسانی می‌توان به اژونونی ژورنال اشاره کرد. این تارنمای اخبار و آراء را روزنامه نگاران برجسته روس اداره می‌کنند، سازمان‌های حقوق بشر و حقوق مدنی، همچنین گروه‌های ناظر رسانه‌ای نیز از اینترنت به طور گسترده‌ای سود می‌جویند. استفاده دولت از اینترنت هم واکنش گرایانه و هم کنش گرایانه است. در مناطق مختلف روسیه، مقامات محلی کاربران اینترنتی را به دلیل ارسال مطالب انتقادی بر روی اینترنت مورد پیگیری قانونی قرار می‌دهند. در عین حال، دولت فعالانه در صدد پیشبرد نوآوری و ابتکار «روسیه الکترونیک» است.[۲] فضای اینترنتی همچنان کمابیش بیرون از کنترل دولت است و صرفا با برخی از سایت‌های افراطی برخوردهایی می‌شود و تلاش‌هایی از سوی دوما و دولت به ویژه پس از تظاهرات گسترده مخالفان در انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری در سال 2012، صورت گرفت تا با تنظیم مقرراتی از اثر گذاری سایت‌ها و وبلاگ‌ها و شبکه‌های اجتماعی بر مردم جلوگیری شود. تا سال 2012 حدود 5 میلیون بلاگ وجود داشت که 11 هزار بلاگ ان در امور عمومی فعالیت می‌کرد[۳][۴].

در حال به روز رسانی و ویرایش

نیز نگاه کنید به

اینترنت در تایلند؛ اینترنت در چین؛ اینترنت در کانادا؛ اینترنت در ژاپن؛ اینترنت در کوبا؛ اینترنت در تونس؛ اینترنت در لبنان؛ اینترنت در افغانستان؛ اینترنت در سنگال؛ اینترنت در آرژانتین؛ اینترنت در فرانسه؛ اینترنت در مالی؛ اینترنت در سودان؛ اینترنت در ساحل عاج؛ ماهواره و اینترنت در زیمبابوه؛ اینترنت در اوکراین؛ اینترنت در اسپانیا؛ اینترنت در اردن؛ اینترنت در اتیوپی؛ اینترنت در سیرالئون؛ اینترنت در قطر؛ اینترنت در تاجیکستان؛ اینترنت در بنگلادش

کتابشناسی

  1. حسینی، سید محمد (1391). رسانه های دیداری و شنیداری روسیه. تهران: مرکز امور بین الملل سازمان صدا و سیمای ج.ا.ایران، ص38.
  2. حسینی، سید محمد (1391). رسانه های دیداری و شنیداری روسیه. تهران: مرکز امور بین الملل سازمان صدا و سیمای ج.ا.ایران، ص39-40.
  3. .Remington, Thomas (2012). Politics in Russia, Boston, Longman
  4. کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ روسیه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد دوم، ص645-674.