چالش های پیش روی سیاست اقلیت های قومی چین
اگرچه حزب کمونیست و دولت چین با اجرای سیاستهای فوق در 6 دههی گذشته توانسته تا حدودی از چالشهای مربوط به تنوع قومی بكاهد و بحرانهای قومیتی زیادی را پشت سر بگذارد، ولی ادامهی روند برخورد تحقیر و تبعیض آمیزی که از دوران امپراتوری[i] تا دوران جمهوری و حاکمیت کمونیست ها با اقلیت ها صورت گرفته است از یک سو، و افزایش خود آگاهی اقلیت ها نسبت به حقوقشان و مداخلهی عوامل و سازمانهای بین المللی حقوق بشری و افزایش دسترسی آنها به اطلاعات از سوی دیگر، زمینه را برای ایجاد چالش و بحران در میان اقلیت های این کشور، به ویژه اویغورها و تبتیها فراهم ساخته است.
چالش های پیش روی
عواملی همچون فقر اقتصادی؛ فقر آموزشی؛ عقب افتادگی و محرومیت تاریخی؛ احساس اشغال سرزمینی؛ فاصلهی شدید رشد اقتصادی میان مناطق محروم اقلیت نشین غرب و مناطق توسعه یافتهی ساحلی و شرق کشور؛ مهاجرتهای اجباری اقلیتها؛ کوچ و اسکان گستردهی هدفمند نژادهان(←سلسله ی خن) به مناطق اقلیت نشین با هدف برهم زدن جغرافیای جمعیتی ؛ سرکوب شدید آزادیهای فردی و اجتماعی و مذهبی؛ تحقیر سازمان یافتهی بومیان از سوی مهاجران و میهمانان نا خواندهی خَن؛ عدم مشارکت واقعی اقلیتها در تعیین سرنوشت خود؛ تبدیل شدن اقلیتهایی که در گذشته در مناطق خود اکثریت بودند، به اقلیت در اثر اسکان دادن سازمان یافتهی مهاجران خَن در این مناطق برای نمونه میتوان به استان مسلمان نشین سینک یانگ اشاره كرد.
عدم بهره مندی اقلیتها از رشد سریع اقتصادی چین؛ اعمال محدودیتهای اعلام نشدهی فرصتهای شغلی و آموزشی؛ و دهها نمونهی دیگر از تبعیضها و محرومیتهای اعمال شده علیه اقلیتهای قومی در این کشور، سیاستهای بعضا ظاهر سازانهی دولت و تلاشهای واقعی برای رفع اشکالها و نواقص موجود در مورد اقلیتها را زیر سوال برده و در صورت عدم رسیدگی جدی به این معضلات، کشور چین و سیاستهایش را با چالش جدی مواجه خواهد ساخت که به نظر میرسد دولت این کشور به این مسائل آگاهی داشته و تلاش میکند راه حلهای مناسب و منطقی برای آنها بیابد[۱].
نیز نگاه کنید به
اقلیت های قومی چین؛ سیاست دولت چین برای اداره ی مناطق اقلیت نشین؛ سیاست اعطای خودمختاری به مناطق اقلیت نشین در چین
پاورقی
[i]. در گذشته، چینیها به اقلیتهای نژادی ساکن در مناطق مرزی این کشور، اقوام بی تمدن وحشی و بربر می گفتند.
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد1، ص.104-105.