سلسله شانگ
یافتههای باستانشناسی شواهدی مبنی بر وجود سلسلهی شانگ در میانهی 1600 تا 1046 پیش از میلاد ارایه می کنند(1046-1700 پیش از میلاد)که به دو دسته تقسیم می شوند. بخش اول از سایت های باستانی اِرلیگانگ(Erligang)، جِنگجو(Zhengzhou) و شانگ چِنگ(Shangcheng) متعلق به اوایل دوران شانگ به دست آمدهاند. بخش دوم، متعلق به اواخر دوران شانگ یا اوایل یین(Yin) در اَنیانگ(Anyang)، در خِه نَن امروز که بهعنوان آخرین پایتخت 9 گانهی شانگ شناخته می شود، به دست آمده اند.
آثار مربوط به اَن یانگ، شامل قدیمی ترین نوشتههای مربوط به گذشتههای چین است که تاکنون کشف شده است، کتیبههایی از سوابق فالگیری روی استخوان و یا لاک لاکپشت مربوط به تاریخ حدود 1200 سال پیش از میلاد. سلسلهی شانگ دارای 31 پادشاه بود و در آن دوران مردم خدایان متعددی را میپرستیدند که بزرگترین آنها شانگدی(Shangdi) بود و بر سایر خدایان حکمفرمایی داشت. آنها همچنین معتقد بودند که نیاکانشان پس از مرگ خداگونه شده و از خانوادههای خود خواستار پرستش هستند[۱].
نیز نگاه کنید به
تاریخ چین؛ تاریخ دوران باستان چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.112-113.