شاکریم کودایبردیف

شاکریم کودایبردیف شاعر، تاریخ‌دان و فیلسوف در تاریخ ۱۱ جولای سال ۱۸۵۸ درناحیه سمی پالاتینسک (استان سمی) به دنیا آمد. شاکریم که تحصیلات ابتدایی خود را در روستا خود گذراند عربی و فارسی را فراگرفت، و در حقیقت استاد و مربی واقعی شاکریم، آبای شاعر بزرگ قزاقی بود. شاکریم که برادرزادهء شاعر نامدار قزاق آبای قونان بای اولو است به شکار باعقاب، اسب سواری، نقاشی و ساخت ویولون و مخصوصا به موسیقی علاقه و تبحر فراوانی داشت در سن ۱۴-۱۵ سالگی تحت تأثیر آبای استاد خود سرودن شعر را آغاز کرد. مضامین اشعارش بیشتر در مورد طبیعت، اخلاق و خیر و شر بود. در سن بیست سالگی به سیاست روی آورد.

او از چهل سالگی در سال ۱۸۹۸ به طور کامل به کارهای هنری پرداخت. او با مطالعه آثار ادبای شرق و غرب با آثار شاعرنی مانند حافظ، سعدی، نوایی، پوشکین و تولستوی آشنا شد و زبان‌های عربی و فارسی را خود فراگرفت و بخشی از کتاب گلستان سعدی و اشعار حافظ و مولانا را به خوبی به زبان قزاقی ترجمه کرد. پس از اینکه به سیستم حکومتی وارد شد پس از انقلاب سال‌های ۱۹۰5-۱۹۰7 و اقدامات سرکوب گرایانه استالین، جنگ جهانی اول، جنبش ملی و آزادی‌بخش سال ۱۹۱۶ در قزاقستان، انقلاب‌های فوریه و اکتبر، جنگ‌های داخلی، استقرار حکومت شوروی و پیاده سازی نظام اشتراکی بخاطر بی‌عدالتی و ظلم‌هایی که از سوی حاکمیت احساس می‌کرد به مبارزه با بی‌عدالت‌ها پرداخت که به همین خاطر با مشکلات و موانع بی‌شماری مواجه گردید و سرانجام در سال ۱۹۳۱ بدست نظام کمونیستی شوروی محکوم و مخفیانه اعدام شد و خانواده اورا تبعید و زندان کردند او که اشعار و سروده‌های خود را با الهام از حافظ، سعدی، تولستوی و پوشکین سرود در زمان حیاتش کتاب‌های «آیینه قزاق ها» وشعرهای «کالکامان مامیر» و «ینلیک کبک» چاپ شدند.