کویته
کویته نام شهر و مرکز ایالت بلوچستان است. این شهر از دیرباز به خاطر کوه‌ها و چراگاه‌هایش در تضاد نسبی با دشت‌های خشک غرب منطقه قرار داشته‌است. در عصر مفرغ، مردمی از تخت سلیمان برآمدند و تعداد زیادی در کویته مستقر شدند. نام کویته و نام پیشین آن، "شالکوت"، هر دو با معنی قلعه همراه است زیرا این شهر بین کوه ها قرار گرفته و حالت قلعه ای در میان کوه های اطراف شهر دارد.
کوه‌های اطراف آن کوه‌های چهل‌تن، زرغون و مهردار هستند. تمام این کوه‌ها عمدتاً خشک هستند. کویته شهری باستانی است که وجود آن به سده ششم میلادی بازمی‌گردد. در آن زمان این شهر بخشی از شاهنشاهی ساسانی ایران بود. هنگامی که مسلمانان در سده هفتم میلادی ایران را فتح کردند، بخشی از امپراتوری اسلامی شد. نخستین ذکر از کویته مربوط به سده یازدهم میلادی است، یعنی زمانی که سلطان محمود غزنوی در جریان حمله خود به شبه قاره هند این شهر را نیز تصرف کرد.
شهر کویته در شمال ایالت بلوچستان پاکستان در نزدیکی مرز این کشور با همسایه غربی یعنی افغانستان قرار گرفته و یکی از مراکز بازرگانی و واصلاتی بین دو کشور و بیشتر با قبایل پشتون است. این شهر در نزدیکی تنگه بولان قرار دارد که در زمان باستان دروازه اصلی عبور از آسیای میانه به جنوب غرب آسیا بود. تا قبل از بوجود آمدن کشور پاکستان این شهر در جنوب مناطق فدرالی پشتونها قرار داشت و بعد به خاطر جلوگیری و اعتراضات مردم کلات و جبه آزادی بخش بلوچستان قانون نمایندگان پاکستان برای از بین بردن صدای مردم بلوچ بخش جنوب غرب استان پختونخوا که به پختونخوا جنوبی معروف بود را جدا کرده و به بلوچستان ادغام کرد. جمعیت شهرستان کویته حدود ۲٬۲۷۵٬۶۹۹ برآورد می شود. ارتفاع میانگین شهر کویته ۱۶۸۰ متر بالاتر از سطح دریا می‌باشد و از این نظر بلندجایگاه‌ترین شهر بزرگ در پاکستان است. از تولیدات کشاورزی این شهر و ایالت بلوچستان، میوه و خشکبار فراوان تولید می شود که به داخل و خارج از کشور صادر می شود[۱].
نیز نگاه کنید به
مجلس فارسی (کویته)؛ بزم اقبال (دانشکده دولتی کویته)؛ کراچی؛ پیشاور؛ راولپندی
کتابشناسی
- ↑ توسلی، محمد مهدی (1403). یادداشت های روزانه.
نویسنده مقاله
محمد مهدی توسلی