پیش از تاریخ چین

تاریخ اولیهی چین به دلیل نبود اسناد و مدارک نوشته شده از آن دوران، قابل اطمینان نیست. این عدم اطمینان به خاطر تلاشهای صورت گرفته در چندین قرن بعد، برای نوشتن تاریخ آن دوران، دوچندان شده است. به یک معنا، این مشکل ناشی از چندین قرن درونگرایی حاکم بر بخشی از مردم چین است که به دنبال تمایز میان واقعیت و افسانه در تاریخ این کشور بودهاند. عصر ماقبل تاریخ چین به دو عصر حجر قدیم (پارینه سنگی) و عصر نوسنگی تقسیم میشود[۱].
عصر حجر قدیم(پارینه سنگی)

آنچه امروزه چین نامیده میشود، بیش از یک میلیون سال پیش محل سکونت خومو اِرِکتوسها (Homo erectus) بوده است. مطالعات و آزمایشهای اخیر نشان میدهند که ابزارهای سنگی کشف شده در شیائوچانگ لیانگ (Xiaochang Liang)، متعلق به 36/1 میلیون سال پیش است. سایت باستانی شیخوودو (Xihou Du)، در استان شانسی (Shanxi)، قدیمیترین سند در مورد استفاده از آتش توسط خومو اِرِکتوسها (Homo erectus) است که متعلق به 27/1 میلیون سال قبل است. به احتمال زیاد، مشهورترین نمونهی یافت شده از خومو اِرِکتوسها (Homo erectus) که در سرزمین چین یافت شده، همان به اصطلاح مرد پکن (Beijing Man) است که در سالهای 27-1923 میلادی کشف گردیده است[۱].
عصر نوسنگی

عصر نوسنگی در چین را میتوان از 10 تا 12 هزار سال پیش ردیابی کرد. قدیمیترین شواهد موجود از کشاورزی ارزن در چین که از طریق آزمایش مشخص شده است، مربوط به 7000 سال قبل از میلاد است. فرهنگ پِی لیانگ (Pei Liang)، در شهرستان شین جینگ (Xin Zheng) از استان خِه نان (He Nan)، در سال 1977 کشف شد. با شروع کشاورزی جمعیت افزایش یافت، توان انبار کردن و استفاده طولانی مدت از محصولات، و امکان حمایت از صنعتگران و رهبران قبایل فراهم گردید. در اواخر دوران نوسنگی، در درهی رود زرد، جایی که نخستین روستا بنیان گذاشته شد، نخستین مرکز فرهنگ سازمان یافته در این منطقه از جهان شکل گرفت. بهترین نمونهی اینگونه روستاها در بانپوشیان (Ban Poxian)، یافت شده است. این رودخانه بدین دلیل زرد نامیده شده است که خاک رُس کنارههای آن آب رودخانه را زرد میکند[۲].
در 7000 سال پیش از میلاد، چینیها به کشت ارزن پرداخته و زمینهی رشد فرهنگ جیاخو (Jiahu)را فراهم کردند. در منطقهی دامایدی (Damaidi) در نینگ شیا، 3173 صخرهی کنده کاری شده متعلق به 6000 تا 5000 سال پیش از میلاد یافت شده که در بردارندهی 8453 کاراکتر یا واژهی چینی مثل خورشید، ماه، ستارگان، خدایان و صحنههای شکار و چرا است. این علایم تصویری و صورت نگاریها تقریبا شبیه کاراکترهای اولیه ای هستند که ثابت شده نوشتهی چینی هستند. بعدها، حدود 2500 سال پیش از میلاد، فرهنگ یانگ شائو (Yang Shao) از سوی فرهنگ لونگ شان (Longshan) جایگزین شد.
نیز نگاه کنید به
تاریخ چین؛ تاریخ دوران باستان چین؛ عصر نوسنگی؛ دوران قدیم
کتابشناسی
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی