ارتباط چوئن لای با محافل دیپلماتیک در چونگ چینگ

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۲ توسط Alireza (بحث | مشارکت‌ها)

در این دوره، چوئِن ­لای از طریق دوستی با مقامات ارشد نظامی، تعدادی از آن­ها را مخفیانه به عضویت حزب در آورده و از طریق آنان ایستگاه ­های رادیویی و ارتباطاتی راه اندازی و سلاح­ های مورد نیاز حزب کمونیست را تأمین می ­کرد.

وی هم­چنین، با گسترش ارتباطات خود با محافل دیپلماتیک و سفرای کشورهای مختلف و خبرنگاران خبرگزاری­ های غربی، در تثبیت جایگاه حزب و متقاعد کردن آن­ها به این که حزب کمونیست به زودی چین را تحت سلطه ­ی خود در خواهد آورد، موفقیت­ های زیادی کسب کرد. اگرچه چیانگ تلاش­ های آشکار و نهان بسیاری برای محدود سازی ارتباطات وی با محافل دیپلماتیک به عمل می ­آورد. وی هم چنین، هزینه­ ی فعالیت­ های تبلیغاتی و عملیات گسترده ­ی سرٌی خود را از طریق جذب کمک ­های مردمی به ویژه کمک­ های مخفیانه­ ای که از طرف همسر(بیوه) سون یات­ سِن(سونگ چینگ لینگ) دریافت می­ کرد تأمین و با راه اندازی شرکت­ های بازرگانی و تجاری، حتی تولید و تجارت تریاک در مناطق تحت نفوذ کومین ­تانگ و ژاپنی­ ها، اقدامات فراوانی انجام می ­داد.

در ژانویه ­ی سال 1949، چیانگ از ریاست جمهوری استعفا داد و لی ­زونگ ­رِن(Li Zong Ren) رییس جمهور شد. چوئِن ­لای از طرق مختلف با وی ارتباط برقرار کرده و طی مذاکرات متعددی از او خواست تا قدرت را به حزب کمونیست تسلیم کند، ولی «لی» شخصا نمی­توانست در این خصوص تصمیم بگیرد و می ­بایست پس از کسب نظر چیانگ اقدام می­ کرد. به دلیل تعلل و تأخیر در دادن پاسخ به درخواست­ های حزب کمونیست، مائو و چوئِن ­لای به ارتش سرخ دستور حمله ­ی همه جانبه در سرتاسر کشور را صادر و در تاریخ 23 آوریل ارتش سرخ نانجینگ را تصرف و در اکتبر نیز گوان دونگ را تسخیر کرد و در ماه دسامبر هم آخرین شهر باقیمانده در دست نیروهای ملی یعنی چِنگ­ دو را تصرف و چیانگ را مجبور به فرار به جزیره ­ی تایوان نمودند.

با تأسیس جمهوری خلق چین در اول اکتبر سال 1949، چوئِن­ لای به نخست وزیری رسید و هم­زمان وزیر امور خارجه­ ی چین هم شد. وی که عضو کمیته­ ی مرکزی پنج نفره ­ی حزب کمونیست هم بود، ساختار دیپلماتیک چین نو را طراحی و از خود شخصیتی متین، با وقار و مطلع به نمایش گذاشت و اغلب شخصیت­ های اثر گذار و صاحب نفوذ غیر کمونیست را به هم­کاری با دولت جدید و حزب متقاعد ساخت و در عرصه ­ی بین المللی هم توانست روابط چین با هند را به سمت عادی شدن هدایت کند[۱].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی