ارتباط چوئن لای با محافل دیپلماتیک در چونگ چینگ
در این دوره، چوئِن لای از طریق دوستی با مقامات ارشد نظامی، تعدادی از آنها را مخفیانه به عضویت حزب در آورده و از طریق آنان ایستگاه های رادیویی و ارتباطاتی راه اندازی و سلاح های مورد نیاز حزب کمونیست را تأمین می کرد.
وی همچنین، با گسترش ارتباطات خود با محافل دیپلماتیک و سفرای کشورهای مختلف و خبرنگاران خبرگزاری های غربی، در تثبیت جایگاه حزب و متقاعد کردن آنها به این که حزب کمونیست به زودی چین را تحت سلطهی خود در خواهد آورد، موفقیت های زیادی کسب کرد. اگرچه چیانگ تلاش های آشکار و نهان بسیاری برای محدود سازی ارتباطات وی با محافل دیپلماتیک به عمل می آورد. وی هم چنین، هزینهی فعالیت های تبلیغاتی و عملیات گستردهی سرٌی خود را از طریق جذب کمک های مردمی به ویژه کمک های مخفیانه ای که از طرف همسر(بیوه) سون یات سِن(سونگ چینگ لینگ) دریافت می کرد تأمین و با راه اندازی شرکت های بازرگانی و تجاری، حتی تولید و تجارت تریاک در مناطق تحت نفوذ کومین تانگ و ژاپنی ها، اقدامات فراوانی انجام می داد.
در ژانویهی سال 1949، چیانگ از ریاست جمهوری استعفا داد و لی زونگ رِن(Li Zong Ren) رییس جمهور شد. چوئِن لای از طرق مختلف با وی ارتباط برقرار کرده و طی مذاکرات متعددی از او خواست تا قدرت را به حزب کمونیست تسلیم کند، ولی «لی» شخصا نمیتوانست در این خصوص تصمیم بگیرد و می بایست پس از کسب نظر چیانگ اقدام می کرد. به دلیل تعلل و تأخیر در دادن پاسخ به درخواست های حزب کمونیست، مائو و چوئِن لای به ارتش سرخ دستور حملهی همه جانبه در سرتاسر کشور را صادر و در تاریخ 23 آوریل ارتش سرخ نانجینگ را تصرف و در اکتبر نیز گوان دونگ را تسخیر کرد و در ماه دسامبر هم آخرین شهر باقیمانده در دست نیروهای ملی یعنی چِنگ دو را تصرف و چیانگ را مجبور به فرار به جزیرهی تایوان نمودند.
با تأسیس جمهوری خلق چین در اول اکتبر سال 1949، چوئِن لای به نخست وزیری رسید و همزمان وزیر امور خارجهی چین هم شد. وی که عضو کمیتهی مرکزی پنج نفرهی حزب کمونیست هم بود، ساختار دیپلماتیک چین نو را طراحی و از خود شخصیتی متین، با وقار و مطلع به نمایش گذاشت و اغلب شخصیت های اثر گذار و صاحب نفوذ غیر کمونیست را به همکاری با دولت جدید و حزب متقاعد ساخت و در عرصهی بین المللی هم توانست روابط چین با هند را به سمت عادی شدن هدایت کند[۱].
نیز نگاه کنید به
چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین؛ مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.232-233.