تاریخ موسیقی چینی

براساس اسناد و مدارک و کتاب­‌ها و نوشته­‌های تاریخی، استفاده از هنر و آلات موسیقی در چین از دوران پارینه سنگی و از دوران انسان ابتدایی رواج داشته است. کشفیات باستانی به دست آمده از دوران عصر حجر نشان از ابداع آلات مختلف موسیقی از سنگ و چوب و سفال از بیش از4000سال پیش در این کشور دارد. نِی­‌های استخوانی کشف شده‌­ی متعلق به عصر پارینه سنگی در چین، جزو قدیمی ترین آلات موسیقی یافت شده در جهان هستند. آلات موسیقی سفالین کشف شده از منطقه‌­ی شی­اَن نیز دارای قدمتی 6000ساله هستند.

نوشته‌های تاریخی نیز از 4000سال پیش به وجود ابزار موسیقی و استفاده از این هنر در زندگی روزمره‌­ی مردم و دربار پادشاهان حکایت دارد. در دوران سلسله­‌ی شیا(2070تا1600پیش از میلاد) جامعه‌­ی چین از دوران ابتدایی عصر حجر به دوران برده داری تکامل یافت. در این دوره هنر موسیقی که قبلا برای توتم‌­های قبیله­‌ای و ارواح نیاکان و مراسم قربانی استفاده می‌شد، و ابزاری برای بیان احساسات و ترانه‌­های عامیانه در ستایش آسمان، بیان آمال و آرزوها، و مراسم قربانی بود، در کنار کاربری پیشین، به ابزاری برای تقویت قدرت و ستایش اعمال و کردار و تفریحات طبقه­‌ی حاکم تبدیل شد. کتاب­‌های تاریخی چین که پیدایش موسیقی سنتی ردیفی چینی را به دوران امپراتوری خوانگ­دی (Huangdi)(امپراتور زرد) در4000 سال پیش نسبت می­ دهند، با کشف برنز در دوران خوانگ­دی بر تنوع آلات موسیقی که پیش از آن تنها از چوب و سنگ و سفال بود افزود و با ساختن زنگ‌­های فلزی ردیفی صدای متنوع‌­تر و بلندتری از این آلات تولید گردید. در همین دوره بود که از آلات تلفیقی سنگ و برنز برای مراسم‌­هایی هم­چون رفتن به جنگ، ورود به کاخ امپراتوری، مراسم قربانی کردن و جشن‌­ها استفاده می‌شد. در دوران سلسله‌­ی«جو» هنر موسیقی از حالت نیایشی پیشین به تفریحات درباری تمایل بیشتری پیدا کرد و نظارت دولتی آن را به استانداردهای لازم نزدیک­تر ساخت.

در این دوره، برای استفاده از موسیقی در مراسم نیایشی و درباری و استفاده­‌ی مقامات دربار براساس جایگاهشان از آن مقررات و چارچوبی تحت عنوان«موسیقی حرکات موزون 6 سلسله­‌ی پادشاهی (Six-Dynasty Music Dance)» تعیین و معرفی شد که هیچکس حق تخلف از آن را نداشت. گروه موسیقی مربوط به دربار و امپراتور از 64هنرمند و موسیقیدان تشکیل می­ شد. از این طریق بود که هنر موسیقی وارد دنیای تمدن بشری شد.

در دوران سلسله­‌های بهار و پاییز و حکومت­‌های هم ستیز(770تا221پیش از میلاد) که جامعه­‌ی چین از برده‌­داری به فئودالی تغییر یافت، هنر موسیقی نیز متحول شده و دسته‌­بندی هشتگانه‌­ی آن آغاز شد. همزمان با توسعه و استاندارد یافتن موسیقی درباری، موسیقی عامیانه نیز به روند تکاملی خود ادامه داد و موسیقی محلی مناطق مختلف هم رشد یافته و برتنوع و کیفیت آلات موسیقی افزوده شد. میان آواز، رقص و موسیقی فولکلور همیشه ارتباط تنگاتنگی وجود داشته که داستان‌سرایی عامیانه نیز بر غنای آن افزوده است.

در دوران سلسله­‌ی چین (Qin)(221 تا206میلادی) به عنوان نخستین امپراتور سراسر چین بود که نهاد سازمان یافته­‌ای برای سامانده‌ی و نظارت بر آموزش، جمع آوری ترانه­‌ها، موسیقیدانان و استفاده­‌ی صحیح از آلات موسیقی شکل گرفت. رشد و تکامل موسیقی در دوران سلسله‌­ی خَن(206 پیش از میلاد تا220میلادی) هم­چنان ادامه یافت و جمع آوری موسیقی­‌های عامیانه و محلی و تلفیق آن­ها در موسیقی ملی موجب رشد و بهتر شدن هر دوبخش شده و این هنر هرچه بیشتر در زندگی خصوصی مردم تأثیر­گذار گردید. آغاز فعالیت جاده­‌ی معروف ابریشم نیز در انتقال سبک و آلات موسیقی مناطق مختلف غربی به چین بسیار مؤثر بود. ورود و گسترش آیین بودا در سرزمین چین و ورود انواع هنرهای هندی به ویژه هنر موسیقی آیینی نیز زمینه را برای رشد و تکامل موسیقی آیینی در این کشور فراهم ساخت. تثبیت قدرت سیاسی و اقتصادی چین در دوران سلسله­‌های سویی (Sui) و تانگ و توسعه­‌ی روابط اقتصادی و فرهنگی چین با مناطق غربی(به ویژه ایران دوران ساسانی) زمینه را برای بلوغ و رشد هرچه بیشتر انواع موسیقی چینی فراهم نمود (طبق اظهارات محققان هنر موسیقی در چین که در ملاقات حضوری با اینجانب مطرح می‌کردند، سبک‌ها و آلات موسیقی مناطق غربی چین که منظورشان ایران باستان است، در رشد و تکامل موسیقی این کشور تأثیر به سزایی داشته است. آلات موسیقی هم چون نی، عود(در زبان چینی پیپا)، کمانچه(در زبان چینی آرهو)، شیپور و ساز قانون از ایران وارد چین شده است که این موضوع در کتاب‌های تاریخی این کشور نیز ثبت شده است.). در این دوران بود که سبک‌­های«موسیقی 7 بخشی (Seven Part Music)» یا«موسیقی 9 بخشی (Nine part Music)» از تلفیق موسیقی سنتی چینی و مناطق غربی به وجود آمد و شهرت زیادی پیدا کرد. در دوران تانگ بود که مؤسسات آموزشی و نظارت بر موسیقی مذهبی، درباری، و عامیانه از هم مجزا شده و هر کدام به صورت تخصصی روی موسیقی کارکرده و موسیقیدان‌­های برجسته­‌ی متعددی در این زمینه‌­ها آموزش دیده و تربیت شدند. این مراکز هم­چنین با برگزاری مسابقات بهترین موسیقی و موسیقیدان هر رشته را انتخاب و خلاقیت و نوآوری‌­های زیادی در این عرصه به وجود آمد[i].

روند تکاملی هنر موسیقی در دوران سلسله­‌های سونگ و یوان نیز هم­چنان ادامه یافت و در هر عصری با ابداع سبک و روش و آلات موسیقی جدید، قدمی در بهبود این هنر برداشته شد و از تلفیق موسیقی و اپرای جنوب و شمال در دوران یوان بهترین موسیقی و اپرای چین به وجود آمد.

در دوران سلسله­‌های مینگ و چینگ هنر موسیقی هرچه بیشتر وارد زندگی عموم مردم شده و مؤسسات موسیقی غیر دولتی(بخش خصوصی) نیز وارد عرصه­‌ی شده و بر غنا و گسترش هرچه بیشتر آن افزوده و گروه‌­های کوچک و بزرگ موسیقی در شهرهای مختلف و حتی روستاها شکل گرفت.

نیز نگاه کنید به

پیشینه موسیقی سیرالئون؛ پیشینه موسیقی روسیه؛ پیشینه موسیقی سوریه؛ پیشینه موسیقی فرانسه؛ پیشینه موسیقی سودان

پاورقی

[i] - طبق اظهارات محققان هنر موسیقی در چین که در ملاقات حضوری با اینجانب مطرح می کردند، سبک ها و آلات موسیقی مناطق غربی چین که منظورشان ایران باستان است، در رشد و تکامل موسیقی این کشور تأثیر به سزایی داشته است. آلات موسیقی هم چون نی، عود(در زبان چینی پیپا)، کمانچه(در زبان چینی آرهو)، شیپور و ساز قانون از ایران وارد چین شده است که این موضوع در کتاب های تاریخی این کشور نیز ثبت شده است.