ابوالولید سلیمان بنخَلَف(باجی)
ابوالولید سلیمان بنخَلَف، متکلّم وادیب برجسته اندلسی در سده پنجم. در ۴۰۳ در خانواده ای که از بَطَلْیَوْس به باجه(باژه امروزی در جنوب پرتغال) مهاجرت کرده بودند متولّد شد. وی به مدارس قرطبه رفت و آمد میکرد و در شعر و شاعری کامیابیهایی به دست آورد، و در ۴۲۶ به شرق مسافرت کرد. ازسیزده سالی که در خارج اندلس به سر برد، سه سال را در مکه و در خدمت حافظ ابوذرهروی که در هرات و بلخ و شهرهای دیگر خراسان تعلیم یافته بود گذراند و نزد اوفقه مالکی وحدیث خواند، و پیوسته به اتفاق او به موطنش در السَرَوات، که منطقهای کوهستانی واقع درمیان تِهامه و نجد و یمن بود، میرفت.
بعدها باجی به بغداد آمد و در آنجا سه سالِ دیگر تحصیلات خود را ادامه داد. به مدت یک سال در حلب و دمشق و مصر وقت خود را وقف تحصیل علم کلام کرد. بنا به درخواست فقهای اندلس، در جزیره میورقه با ابن حَزْم مشهور مناظره کرد، که بر اثر آن ابن حزم گوشه نشینی اختیار کرد و بنابرقول ابن سعید مغربی کتابهایش را سوزاندند. باجی در در اَلْمِریه وفات کرد[۱].
نیز نگاه کنید به
ادیان در اسپانیا؛ مفاخر و مشاهير دينی اسپانیا
کتابشناسی
- ↑ فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ اسپانیا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)