بهائیت در تاجیکستان
تا پیش از استقلال تاجیکستان از شوروی سابق فرقه بهائیت هیچ پیروی در این جمهوری نداشت. اما پس از استقلال این کشور از شوروی سابق و رشد مجدد اسلام به ویژه اسلام سیاسی در تاجیکستان دولتمردان این کشور با حمایت کشور‌‌های غربی درصدد چاره‌جویی برای این به اصطلاح مشکل برآمدند. آنان (دولتمردان تاجیکستان) که در این زمینه خاص از حمایتهای مالی و تبلیغی غرب بهره‌مند بودند از تبلیغ و ترویج این فرقه حمایت می‌کنند. به عبارت دیگر سایقه تاریخی بهائیت در تاجیکستان به آغاز استقلال این کشور از شوروی باز می‌گردد یعنی مبلغین بهایی پس از جنگ داخلی 1992 - 1997 در دوران بازسازی تاجیکستان وارد این کشور شده‌اند. اکثر این مبلغین از ایرانیان فراری ساکن خارج کشور هستند که در شهر‌‌های دوشنبه و استان‌‌های سغد و ختلان به تبلیغ آیین خود مشغول هستند. این افراد به زبان فارسی مسلط بوده و برای فعالیت‌‌های تبلیغی خود از روزنامه‌ها، مجلات، رادیو و تلویزیون استفاده می‌کنند. این مبلغان از کشور‌‌های آمریکا، اروپایی و رژیم صهیونیستی به تاجیکستان سفر کرده و از فقر مردم برای رسیده به اهداف خود استفاده می‌کنند. این افراد با دادن کمک‌های مختلف مادی به مردم، آنها را به کیش خود فرا می‌خوانند. اما از نظر جمعیتی نیز تعداد پیروان این فرقه نامشخص بوده و آماری از آنان در دست نیست. اما پوسترها و عکس‌‌های تبلیغی این فرقه در منازل بسیاری از مردم تاجیکستان دیده می‌شود. این فرقه از توفیق چندانی در تاجیکستان برخوردار نبوده اما مبلغان آن همچنان به اقدامات به اقدامات تبلیغی و حمایتهای مالی خود از مردم برای جلب آنان ادامه می‌دهند[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
بهائیت در ساحل عاج؛ بهائیت در زیمبابوه؛ بهائيت در اردن؛ بهائیت در تونس.
کتابشناسی
- ↑ منتظمی، رویا (1374). ص 87.
- ↑ زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار). ص 221-222.