تاریخ کشف کانادا
بنابه روایت تاریخ‌نویسان، در قرن دهم میلادی در سراسر منطقه قطبی شمال گرمایش اقلیمی روی داد. قوم تولی، که شکارچی نهنگ بودند، از این رویداد استفاده کردند و با قایق‌های اومیاک (umiak) خود به تعقیب نهنگ‌ها درآب‌های نیمه گرم پرداختند. شکارچیان نهنگِ مهاجر به ابزارها و شیوه‌های پیشرفته شکار دریایی مجهز بودند. آنان ابزارهایی چون زوبین‌هایی که از سر جدا می‌شدند و تعداد زیادی پوست فک باد شده به کار می‌بردند. جریان آب در شرق و شمال خلیج بافین باز و جمعیت نهنگ‌ها درآن زمان فراوان بود که موجب اکتشاف و جستجو برای یافتن منابع بیشتر می‌شد.
ظرف چند صد سال، فرهنگ تولی در سراسر ناحیه قطبی کانادا رواج یافت. شاید سرد شدن مجدد اقلیم، که اوایل قرن سیزدهم میلادی شروع شد، موجب افول شیوه زندگی تولی‌ها[i]شده است. طی دوران جابجایی تولی‌ها به سمت شرقِ ناحیه قطبی کانادا، در نیوفاندلند سکونت‌گاه‌های وایکینگی (viking settlements) تأسیس شد. این مکان، که لنسی آیوکس مدوز (L'Anse aux Meadows) نام گرفت، نخستین سکونت‌گاه شناخته شده اروپایی در آمریکای شمالی است.[۱] بنابر داستان‌های کهن اسکاندیناوی (Scandinavia)، وایکینگ‌ها با گروهی بومی به نام «اسکرالینگ(Skræling)» به جنگ پرداختند. وقتی روابط بین وایکینگ‌ها و اسکرالینگ‌ها تیره شد، وایکینگ‌ها دریافتند که تعداد بومی‌ها بسیار بیشتر است. آنان تصمیم گرفتند سکونت‌گاه‌های خود را ترک کنند و به گروئنلند (Greenland)، یعنی به موطن اصلی خود، باز گردند. حدود 500 سال بعد از آن تاریخ بود که اکتشاف اروپاییان بار دیگر به طور جدی ادامه پیدا کرد.[۲] [۳][۴]
نیز نگاه کنید به
تاریخ کانادا؛ تاریخ دوران میانی کانادا
پاورقی
[i]. قوم تولی اجداد بی‌واسطه اینویت‌های امروزی بودند. اینویت نیز در زبان اینوکتیتوت به معنی «مردم» است.
کتابشناسی
- ↑ Aboriginal Sites. (2003). L’Anse aux Meadows National Historic Site of Canada. Parks Canada. Retrieved 2008-01-20.
- ↑ Fitzhugh, W. W., & Ward, E. I. (2000). Vikings: The North Atlantic Saga. Washington: Smithsonian Institution Press in association with the National Museum of Natural History .
- ↑ Desaulniers, K. L. (2003). Canada. Published by Chelsea House Publications, Mishawaka, IN, U.S.A.
- ↑ لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.ص.63.