روابط نظامی و قراردادهای خارجی امارات متحده عربی

ایالات متحده آمریکا به عنوان اصلی­ ترین هم ­پیمان در مرکزیت سیاست دفاعی امارات متحده عربی قرار دارد. این روابط بعد از جنگ ­هایی که در سال 1991 در خلیج فارس اتفاق افتاد شکل گرفت و در سال 1996 میلادی منجر به امضا قراردادی مابین این دو کشور شد مبنی بر اینکه آمریکا اجازه قرار دادن برخی تسلیحات نظامی در پایگاهی که امارات دراختیارش قرار می ذ­هد را پیدا می­کند و همچنین استفاده از برخی خطوط هوایی امارات برای آمریکا مجاز می­شود و در مقابل آمریکا به امارات کمک می­کند تا توانایی ­های خو را هم در بعد آموزش و هم در بعد تسلیحاتی بالا ببرد. در سال 2004 میلادی آمریکا با امارات قراردادهایی به ارزش6/4بیلیون دلار امضا کردند تا براساس این قرارداد آمریکا 80 فروند هواپیمایی جنگی شاهین بیابان(16E/FF-) را تا سال 2007 میلادی به امارات تحویل دهد و 1000 نفر در پرسنل هوایی امارات در مرکز هوانوردی ایالات متحده آموزش­ های ویژه را ببینند.

امارات متحده عربی جهت گسترش و تقویت قوای نظامی خود سعی کرد روابط خود را با دیگر کشورهای دارای تکنولوژی­ های نظامی گسترش دهد بنابراین در سال 2003 میلادی با پیوستن انگلستان و فرانسه مرکز جنگ هوایی به نام الظفر ایر باس(AL Zhafar Air Base) را در امارات راه اندازی کردند تا مرکز آموزش بشود در منطقه خلیج فارس برای امارات و دیگر هم پیمانان این کشور در شورای همکاری خلیج فارس که در آن آموزشهای پرواز با 16-f و برخی آموزشهای دیگر نظامی صورت می­گیرد.

امارات بجهت ایجاد تنوع در تسلیحات نظامی روابط خود را با کشورهای آلمان، روسیه، اکراین نیز گسترش داد. تا بتواند خود را بعنوان قدرت نظامی در منطقه خلیج فارس مطرح کند. عمده­ ترین تهدیدهایی که امارات برای کشور خود در بعد نظامی احساس می­کند از سوی ایران است زیرا هم موشک ­های میان برد دارد و هم جزایر سه­گانه را در اختیار گرفته است اما از بابت القاعده و ترورهایی که در منطقه حاکم دست زیاد نگرانی ندارد بنابراین تحلیل ها امارات اقدام به خرید سیستم ­های جاسوسی و وسایل نقلیه شناسایی بدون سرنشین و تجهیزات شناسایی ماهواره ­ای در سال 2005 میلادی نموده است و به شورش یا تروریزم زیاد فکر نمی ­کند.

نیز نگاه کنید به

روابط سیاسی و اقتصادی امارات متحده عربی و ایران؛ نیروهای مسلح امارات متحده عربی