قوم تاجیک
%64/9 از کل جمعیت 556/7/110 این کشور را به خود اختصاص دادهاند. تاجیکها خود به دو گروه تقسیم میشوند.
1. تاجیکهای دشتنشین که در بخشهای مرکزی و غرب کشور و در شهرستانهای کولاب، قرقان، تپه و دوشنبه و نواحی اطراف آنها سکونت دارند و دارای گویش و لهجهی خاص خود هستند؛
2. تاجیکهای کوهنشین یا پامیری (تاجیکهای اصیل) در شرق تاجیکستان و عمدتاً در ولایت خودمختار بدخشان ساکن و اسماعیلی مذهب هستند.
تماس پیروان این فرقه از سال 1927.م با رهبرشان آقاخان ممنوع شده بود که پس از اعلام استقلال تاجیکستان در سال 1990.م به تدریج ارتباط پیروان این فرقه با رهبراشان آقاخان چهارم برقرار شده است.
این گروه تاجیکها دارای گویشی متفاوت با دیگر تاجیکان و لهجههای گوناگون و غیرقابل فهمی برای تاجیکهای دشتی میباشند[۱].
نیز نگاه کنید به
اقلیت های قومی تاجیکستان؛ قوم تاجیک در چین؛ گروه های قومی تاجیک افغانستان
کتابشناسی
- ↑ زهریی، حسن(1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)،ص. 129