نقاشی بودایی ها در سریلانکا

دیوارهای اکثراً معابد پوشیده از نقاشی‌های متنوع است که همگی نوعی داستان مذهبی و تاریخی را به زبان تصویر برای بیننده حکایت می‌کنند. به رغم قدمت نسبتا زیاد کیفیت رنگ‌های این آثار نقاشی‌‌ها بسیار خوب بر جا مانده ‌است. به نظر می‌رسد هنرمندان آن دوره در تهیه رنگ به موفقیت‌های شایانی دست یافته بودند. نقاشی‌های باستانی سینهالی به سبک نقاشی‌های سنتی هند است. استفاده از نقاشی برای تزئین معابد، سنت گذشتگان است که همچنان از سوی نسل حاضر نیز دنبال می‌شود، اما شکل و شیوه نقاشی‌های جدید سبک غربی به خود گرفته‌اند. محتوای نقاشی‌های بودایی‌ها در سریلانکا را به طور کلی می‌توان به چند موضوعات دسته‌بندی کرد:

• زندگی بودا؛
• داستان‌های مربوط به زندگی بودا؛
• داستان‌های جاتاکا(Jataka) (داستان‌های مربوط به زندگی پیشین بودا)؛
• سوویسی ویوارانا (Suvisi vivarana)بیانات بیست و چهارمین بودای پیشین که بودهی‌ساتوا(Bodhisattva) را به عنوان گواتما بودای(Guatama BVuddha) آینده تصدیق کرد؛
• سولوسماستانا(Solos mastana) شانزده مکان زیارتی؛
• الهه‌های گوناگون و معرفی چندین جهنم و جهان زیرین.

اگر چه بودیسم با بیش از دو هزار سال قدمت اساس و پایه فرهنگ سریلانکا است؛ اما هنر هندویسم نیز فعالانه در عرصه‌های هنری شرکت داشته است.

نیز نگاه کنید به

هنر سریلانکا؛ نقاشی سریلانکا

منبع اصلی

رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار).

نویسنده مقاله

مهدیقلی رکنی