نقش مساجد در حفظ هویت دینی مسلمانان در چین
طبق اسناد و مدارک تاریخی، اسلام درچین عمدتا به وسیلهی تجار و بازرگانان مسلمان ایرانی و عرب در سراسر این کشور گسترش یافته است. این بازرگانان که برای انجام معاملات و داد و ستد کالا به اقصی نقاط چین رفت و آمد میکردند، برای رفع نیاز ابتدایی خود به مسکن و غذای پاک و حلال(ذبح اسلامی) در مسیر کاروانهای تجاری، اقدام به تشکیل هستههای کوچکی از محلههای مسلمان نشین میکردند تا ضمن تأمین نیازهای اقامتی و پذیرایی از تازه واردین، به عنوان افراد مورد اعتماد و بنکدار آشنا به بازار و کالاهای تجاری مورد نیاز مردم و کالاهای مرغوب صادراتی چین، به بازاریابی برای آنان میپرداختند[۱].
از نوشتههای آقای بَیشویی یکی ازمورخان برجسته و مشهور مسلمان چین(1983) و یانگ خوای جونگ(1991) و علی یوجنگویی(1995) و دیگران چنین فهمیده میشود که نمایندگان و تجار مسلمانی که وارد چین میشدند، بدون استثناء مرد بودند. آنان در چین به عنوان میهمانان عزیز قلمداد شده و دولت با آنان برخورد احترام آمیزی داشت. تجار مسلمانی که اقامت در چین را انتخاب میکردند، اغلب با مقامات محلی مراودات دوستانه برقرار و با آنان رابطهی فامیلی از طریق ازدواج پیدا کرده و از این طریق در ردیف نخبگان سیاسی و اقتصادی جامعه جای میگرفتند. فرزندان دو رگهی آنان(خارجیان متولد شده در محل)(Tusheng Fan Ke) خوانده شده و در امتحانات دستیابی به پستهای بالای مملکتی شرکت جسته و جزو مقامات عالی رتبه میشدند.
نیز نگاه کنید به
کاربری های مهم مساجد در چین؛ مساجد در چین
کتابشناسی
- ↑ Jean A. Berlie(2004). Islam in China, Hui and Uyghurs Between Modernization and Sinicization. White Lotus, Bangkok- Thailand,
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی