ساختار رسمی دولت چین برای نظارت بر ادیان

انقلاب فرهنگی در چین

حزب حاکم کمونیست چین، پس از روی کارآمدن در این کشور در سال 1949، با مذاهب و ادیان موجود سه گونه برخورد متفاوت داشت. با بودیسم و تائوئیسم که ادیان بومی بودند، برخورد کاملا خشونت‌آمیز داشته و آن­ها را تحت عنوان افکار و اندیشه­‌های سنتی فئودالی، آماج حملات تبلیغی شدیدی قرار داد. از آنجا که این ادیان نیز از جاذبه‌­ی خاصی برخوردار نبودند، از جانب آن­ها احساس خطر زیادی هم نمی‌­کرد؛ مسیحیت به واسطه­‌ی این­که با غرب مرتبط بود و هدایت آن به‌­دست مسیونرهای غربی(امپریالیست دشمن) صورت می­‌گرفت، فعالیتش را ممنوع و تمام مسیونرهای خارجی را از کشور اخراج و با واتیکان قطع رابطه کرد و تنها به کلیسای مستقل چینی که تابع دولت بود، اجازه‌­ی فعالیت محدود داده شد؛ ولی با توجه به همکاری گروهی از مسلمانان در دوران مبارزه با حزب کمونیست و مشارکت فعالانه­‌ی آن­ها در جنگ ضد ژاپنی، به آنان تا حدودی و در چارچوب و مقررات اجازه‌­ی برخی از فعالیت­‌ها داده شد.

شورای دولتی در سال 1950، برای سامان دادن به پیروان ادیان و کنترل و نظارت بر فعالیت­‌های آن­ها، تصمیم گرفت تحت نظارت کمیته‌­ی آموزش و فرهنگ این شورا یک تیم تحقیقاتی به عنوان مسئول امور مذهبی ایجاد کند. در 1951، این تیم تحقیقاتی به «اداره ­ی امور مذهبی(Religious Affairs Bureau)» تغییر نام داد. این اداره در سال 1954، مستقیما زیر نظر شورای دولتی به فعالیت خود ادامه داد.

در دوران انقلاب فرهنگی(1966-1976)، این اداره بیشترین فشارها را بر پیروان ادیان وارد و تمام اماکن عبادی و مراکز آموزشی ادیان مختلف را بسته و یا تغییر کاربری داد و روحانیان آن­ها را از کار برکنار و اغلب آنان را دستگیر، محاکمه و زندانی کرد و برخی را نیز به چوبه­‌ی اعدام سپرد. درسال 1975، شورای دولتی تصمیم گرفت این اداره را منحل و در سال 1979(پس از اجرای اصلاحات)، مجددا این اداره احیا و به فعالیت خود ادامه داد. البته عملکرد آن دیگر مثل زمان گذشته و سیاست­‌های ضد دینی عصر مائو نبود. در سال 1989، شورای دولتی نام این اداره را به «اداره‌­ی کل امور ادیان (State Administration for Religious Affairs)» تغییر و تا کنون تحت همین عنوان و زیر نظر مستقیم شورای دولتی به فعالیت خود ادامه می­‌دهد.

نیز نگاه کنید به

• سیاست های مذهبی دولت چین
• چارچوب آزادی های مذهبی در چین