شینزو آبه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۴۰

شینزو آبه؛ نخست وزیر و رهبر اسبق حزب لیبرال دموکرات بود. او در یک خانواده بانفوذ سیاسی و اقتصادی زاده شد. پدر بزرگ مادری آبه، نوبوسوکه کیشی (岸信介/Kishi Nobusuke(1896-1987)) و پدر بزرگ پدری‌اش کان آبه (安倍寛/Abe Kan(1894-1946)) جزو سیاستمداران برجسته امپراتوری ژاپن بودند. پدر او، شینتارو آبه (安倍晋太郎/Abe Shintarō(1924-1991)) هم چند سال عضو مجلس نمایندگان و وزیر خارجه ژاپن بود. او دو سال پس از مرگ پدرش در سال ۱۹۹۱ از استان یاماگوچی (山口県/Yamaguchi ken) به مجلس نمایندگان راه پیدا کرد و از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۳ دبیر ارشد کابینه یوشیرو موری (森喜朗/Mori Yoshirō(1937- )) و سپس جون‌ایچیرو کوئیزومی (小泉純一郎/Koizumi Junichirō(1942- )) بود. آبه با حمایت حلقه موری سال ۲۰۰۶ به نخست وزیری رسید. شکست سنگین حزب در مجلس مشاوران و رسوایی یکی از اعضای کابینه، دولت آبه را متزلزل کرد و او پس از یک سال به بهانه بیماری استعفا داد (اونیشی، 2007). آبه سال ۲۰۱۲ دوباره به رهبری حزب رسید و نخست وزیر شد و هشت سال در این مقام ماند. شینزو آبه یک ملی گرای محافظه کار سیاسی و لیبرال اقتصادی است. او سال ۲۰۱۳ برنامه اقتصادی ویژه‌اش را که به آبه نومیکس (アベノミクス/安倍ノミクス/Abe no mikusu) معروف شده است، با هدف کنترل تورم ۲ درصدی، کاهش چشمگیر هزینه‌های دولت، اصلاح ساختاری و سرمایه گذاری بخش خصوصی اعلام کرد.^[۱]

آبه در دولت سوم و چهارم خود با توجه به مسأله جمعیت و اشتغال، بودجه سرسام آوری را به تشویق فرزند آوری، افزایش دستمزدها و کمک به مدارس و کودکستان‌ها اختصاص داد. آبه همچنین تلاش کرد با تقویت روابط بین‌المللی دانشگاه‌ها، گرفتن میزبانی المپیک ۲۰۲۰، وارد کردن زنان به کابینه، سفرهای خارجی پر شمار و همکاری با عملیات‌های نظامی بین المللی ضد تروریسم جایگاه بین المللی ژاپن را ارتقا دهد. وی همچنین سال ۲۰۱۹ برنامه بلند پروازانه‌ای را برای جذب حدود ۳۵۰ هزار کارگر خارجی در جهت رفع بحران کمبود نیروی کار آغاز کرد. البته این برنامه به خاطر ظهور کرونا و شرایط سخت استخدام، چندان موفق نبود.^[۲] آبه در سپتامبر ۲۰۲۰ بار دیگر به خاطر بیماری از سمت خود کناره گیری کرد. وی در 8 جولای 2022 هنگام سخنرانی در شهر نارا با گلوله هدف قرار گرفت و سپس در بیمارستان درگذشت. ^[۳]^[۴]

نیز نگاه کنید به

شخصیت های فرهنگی ژاپن

کتابشناسی

↑ کنتون (2021).
↑ یاماواکی (2020).
↑ نورانی، حسین (1402). سیاست و حکومت در ژاپن. در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص89-115.
↑ پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص126-129.

[1] کنتون (2021).

[2] یاماواکی (2020).

[3] نورانی، حسین (1402). سیاست و حکومت در ژاپن. در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص89-115.

[4] پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص126-129.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-شینزو آبه، نخست وزیر و رهبر اسبق حزب لیبرال دموکرات بود. او در یک خانواده بانفوذ سیاسی و اقتصادی زاده شد. پدر بزرگ مادری آبه، نوبوسوکه کیشی<sup>[1]</sup> و پدر بزرگ پدری‌اش کان آبه<sup>[2]</sup> جزو سیاستمداران برجسته امپراتوری [[ژاپن]] بودند.
+[[شینزو آبه]]؛ نخست وزیر و رهبر اسبق [[حزب لیبرال دموکراتیک ژاپن|حزب لیبرال دموکرات]] بود. او در یک خانواده بانفوذ سیاسی و اقتصادی زاده شد. پدر بزرگ مادری آبه، نوبوسوکه کیشی (岸信介/Kishi Nobusuke(1896-1987)) و پدر بزرگ پدری‌اش کان آبه (安倍寛/Abe Kan(1894-1946)) جزو سیاستمداران برجسته امپراتوری [[ژاپن]] بودند. پدر او، شینتارو آبه (安倍晋太郎/Abe Shintarō(1924-1991)) هم چند سال عضو مجلس نمایندگان و وزیر خارجه [[ژاپن]] بود. او دو سال پس از مرگ پدرش در سال ۱۹۹۱ از استان یاماگوچی (山口県/Yamaguchi ken) به مجلس نمایندگان راه پیدا کرد و از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۳ دبیر ارشد کابینه یوشیرو موری (森喜朗/Mori Yoshirō(1937-    )) و سپس جون‌ایچیرو کوئیزومی (小泉純一郎/Koizumi Junichirō(1942-    )) بود. آبه با حمایت حلقه موری سال ۲۰۰۶ به نخست وزیری رسید. شکست سنگین حزب در مجلس مشاوران و رسوایی یکی از اعضای کابینه، دولت آبه را متزلزل کرد و او پس از یک سال به بهانه بیماری استعفا داد (اونیشی، 2007). آبه سال ۲۰۱۲ دوباره به رهبری حزب رسید و نخست وزیر شد و هشت سال در این مقام ماند. شینزو آبه یک ملی گرای محافظه کار سیاسی و لیبرال اقتصادی است. او سال ۲۰۱۳ برنامه اقتصادی ویژه‌اش را که به آبه نومیکس (アベノミクス/安倍ノミクス/Abe no mikusu) معروف شده است، با هدف کنترل تورم ۲ درصدی، کاهش چشمگیر هزینه‌های دولت، اصلاح ساختاری و سرمایه گذاری بخش خصوصی اعلام کرد.<ref>کنتون (2021).</ref>
-پدر او، شینتارو آبه<sup>[3]</sup> هم چند سال عضو مجلس نمایندگان و وزیر خارجه ژاپن بود. او دو سال پس از مرگ پدرش در سال ۱۹۹۱ از استان یاماگوچی[4] به مجلس نمایندگان راه پیدا کرد و از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۳ دبیر ارشد کابینه یوشیرو موری<sup>[5]</sup> و سپس جون‌ایچیرو کوئیزومی<sup>[6]</sup> بود. آبه با حمایت حلقه موری سال ۲۰۰۶ به نخست وزیری رسید. شکست سنگین حزب در مجلس مشاوران و رسوایی یکی از اعضای کابینه، دولت آبه را متزلزل کرد و او پس از یک سال به بهانه بیماری استعفا داد (اونیشی، 2007). آبه سال ۲۰۱۲ دوباره به رهبری حزب رسید و نخست وزیر شد و هشت سال در این مقام ماند. شینزو آبه یک ملی گرای محافظه کار سیاسی و لیبرال اقتصادی است. او سال ۲۰۱۳ برنامه اقتصادی ویژه‌اش را که به آبه نومیکس<sup>[7]</sup> معروف شده است، با هدف کنترل تورم ۲ درصدی، کاهش چشمگیر هزینه‌های دولت، اصلاح ساختاری و سرمایه گذاری بخش خصوصی اعلام کرد (کنتون، 2021).
+آبه در دولت سوم و چهارم خود با توجه به مسأله جمعیت و اشتغال، بودجه سرسام آوری را به تشویق فرزند آوری، افزایش دستمزدها و کمک به مدارس و کودکستان‌ها اختصاص داد. آبه همچنین تلاش کرد با تقویت روابط بین‌المللی دانشگاه‌ها، گرفتن میزبانی المپیک ۲۰۲۰، وارد کردن زنان به کابینه، سفرهای خارجی پر شمار و همکاری با عملیات‌های نظامی بین المللی ضد تروریسم جایگاه بین المللی [[ژاپن]] را ارتقا دهد. وی همچنین سال ۲۰۱۹ برنامه بلند پروازانه‌ای را برای جذب حدود ۳۵۰ هزار کارگر خارجی در جهت رفع بحران کمبود نیروی کار آغاز کرد. البته این برنامه به خاطر ظهور کرونا و شرایط سخت استخدام، چندان موفق نبود.<ref>یاماواکی (2020).</ref> آبه در سپتامبر ۲۰۲۰ بار دیگر به خاطر بیماری از سمت خود کناره گیری کرد. وی در 8 جولای 2022 هنگام سخنرانی در شهر نارا با گلوله هدف قرار گرفت و سپس در بیمارستان درگذشت.
+<ref>نورانی، حسین (1402). سیاست و حکومت در [[ژاپن]]. در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و [[فرهنگ ژاپن در جهان|فرهنگ ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص89-115.</ref><ref>پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص126-129.</ref>
-آبه در دولت سوم و چهارم خود با توجه به مسأله جمعیت و اشتغال، بودجه سرسام آوری را به تشویق فرزند آوری، افزایش دستمزدها و کمک به مدارس و کودکستان‌ها اختصاص داد. آبه همچنین تلاش کرد با تقویت روابط بین‌المللی دانشگاه‌ها، گرفتن میزبانی المپیک ۲۰۲۰، وارد کردن زنان به کابینه، سفرهای خارجی پر شمار و همکاری با عملیات‌های نظامی بین المللی ضد تروریسم جایگاه بین المللی ژاپن را ارتقا دهد. وی همچنین سال ۲۰۱۹ برنامه بلند پروازانه‌ای را برای جذب حدود ۳۵۰ هزار کارگر خارجی در جهت رفع بحران کمبود نیروی کار آغاز کرد. البته این برنامه به خاطر ظهور کرونا و شرایط سخت استخدام، چندان موفق نبود(یاماواکی، 2020). آبه در سپتامبر ۲۰۲۰ بار دیگر به خاطر بیماری از سمت خود کناره گیری کرد. وی در 8 جولای 2022 هنگام سخنرانی در شهر نارا با گلوله هدف قرار گرفت و سپس در بیمارستان درگذشت.
+==نیز نگاه کنید به==
-----[1] 岸信介/Kishi Nobusuke(1896-1987).
-[2] 安倍寛/Abe Kan(1894-1946).
+*[[شخصیت های فرهنگی ژاپن]]
-[3] 安倍晋太郎/Abe Shintarō(1924-1991).
+==کتابشناسی==
-[4]山口県/Yamaguchi ken.
+<references />
-[5] 森喜朗/Mori Yoshirō(1937-    ).
-[6] 小泉純一郎/Koizumi Junichirō(1942-    ).
-[7] アベノミクス/安倍ノミクス/Abe no mikusu.